۱۱۰.امام على عليه‏السلام : پايبند پيوند با يكديگر و موافقت با هم باشيد و از گسستن از يكديگر و هجران يكديگر بپرهيزيد .

۱۱۱.امام على عليه‏السلام : از برادرت تنها به سبب گمان ، مَبُر و پيش از پى‏جويى و بازخواست [در مورد علّت رفتارى كه تو را رنجانده است] ، از او جدا مشو . ^۱

۱۱۲.امام على عليه‏السلام : خيرى در آن كه بى هيچ جرمى از برادرش دورى مى‏كند ، نيست .

۱۱۳.امام على عليه‏السلام : هرگاه [با كسى] دشمنى كردى ، [از او ]مَبُر [و راهى براى بازگشت بگذار] .

۱۱۴.امام على عليه‏السلام : چه زشت است بريدن [از كسى ]پس از پيوند ، بى‏مهرى پس از برادرى ، دشمنى پس از صفا[ى دوستى] و از ميان رفتن الفت پس از استوارى آن .

۱۱۵.امام على عليه‏السلامـ در نامه‏اى به فرزندش امام حسن عليه‏السلام ـ: چون برادرت از تو بِبُرد ، خود را به پيوند با او وادار و چون از تو روى گردانَد ، خود را به او نزديك كن و چون بُخل ورزد ، به او بخشش كن و چون دورى كند ، به او نزديك شو و چون درشتى كند ، نرمى كن و چون جُرمى كند ، برايش عذرى بياور ، تا آن جا كه گويى تو بنده او هستى و گويا او بر تو نعمتى دارد ؛ امّا مبادا كه اين كار را نابجا انجام دهى و يا در مورد نااهلش به كار برى .

۱۱۰.عنه عليه‏السلام : عَلَيكُم بِالتَّواصُلِ وَالمُوافَقَةِ ، وإيّاكُم وَالمُقاطَعَةَ وَالمُهاجَرَةَ . ^۱

۱۱۱.عنه عليه‏السلام : لا تَصرِم أخاكَ عَلَى ارتِيابٍ ، ولا تَقطَعهُ دونَ استِعتابٍ . ^۲

۱۱۲.عنه عليه‏السلام : لا خَيرَ فيمَن يَهجُرُ أخاهُ مِن غَيرِ جُرمٍ . ^۳

۱۱۳.عنه عليه‏السلام : إذا أبغَضتَ فَلا تَهجُر . ^۴

۱۱۴.عنه عليه‏السلام : ما أقبَحَ القَطيعَةَ بَعدَ الصِّلَةِ ! وَالجَفاءَ بَعدَ الإِخاءِ ! وَالعَداوَةَ بَعدَ الصَّفاءِ ! وزَوالَ الاُلفَةِ بَعدَ استِحكامِها ! ^۵

۱۱۵.عنه عليه‏السلامـ في كِتابٍ لَهُ لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه‏السلام ـ: اِحمِل نَفسَكَ مِن أخيكَ عِندَ صَرمِهِ عَلَى الصِّلَةِ ، وعِندَ صُدودِهِ عَلَى اللَّطَفِ وَالمُقارَبَةِ ، وعِندَ جُمودِهِ عَلَى البَذلِ ، وعِندَ تَباعُدِهِ عَلَى الدُّنُوِّ ، وعِندَ شِدَّتِهِ عَلَى اللّينِ ، وعِندَ جُرمِهِ عَلَى العُذرِ ، حَتّى كَأَنَّكَ لَهُ عَبدٌ وكَأَنَّهُ ذو نِعمَةٍ عَلَيكَ . وإيّاكَ أن تَضَعَ ذلِكَ في غَيرِ مَوضِعِهِ ، أو أن تَفعَلَهُ بِغَيرِ أهلِهِ . ^۶