۱۵۰۵.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خداوند عز و جل فرمود : «دوستى‏كنندگان در راه جلال من ، منبرهايى از نور [در بهشت] دارند و پيامبران و شهيدان ، بر آنانْ رشك مى‏برند» .

۱۵۰۶.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : روز قيامت، دوستانِ در راه خدا ، بر زمينى از زبرجد سبز و در سايه عرش خدا و در كنار دست راستش ـ حال آن كه هر دو دستش راست است ـ قرار دارند و چهره‏هايشان سفيدتر و درخشان‏تر از خورشيد تابان است . به سبب منزلتى كه دارند ، هر فرشته مقرّب و پيامبر مُرسَلى، بر آنان رشك مى‏برد و مردم مى‏گويند : «اينان كيستند ؟». پس گفته مى‏شود : «اينان ، دوستانِ در راه خدا هستند» .

۱۵۰۷.الأمالى مفيدـ به نقل از عبداللّه‏ بن مسعود ـ: پيامبر خدا فرمود : «دوستانِ در راه خداوند عز و جل در بهشت بر تكيه‏گاه‏هايى از ياقوت سرخ قرار دارند و از بالا به بهشت مى‏نگرند و چون يكى از آنان به بهشت بنگرد ، زيبايى‏اش خانه‏هاى بهشتيان را پُر مى‏كند . پس بهشتيان مى‏گويند : "بيرون رويم تا دوستانِ در راه خداوند عز و جل را ببينيم" . آن‏گاه بيرون مى‏آيند و به آنان مى‏نگرند كه هر يك از آنان ، چهره‏اش چون ماه شب چهارده مى‏درخشد و بر پيشانى‏هايشان نوشته شده است : "اينان‏اند ، دوستانِ در راه خداوند عز و جل"» .

۱۵۰۸.امام صادق عليه‏السلام : روز قيامت ، دوستانِ در راه خدا بر منبرهايى از نور قرار دارند و نورِ چهره‏هايشان و نورِ پيكرهايشان و نورِ منبرهايشان ، همه چيز را روشن كرده و بر آنها تابيده است ، تا آن جا كه با اين نور شناخته مى‏شوند و گفته مى‏شود : «اينان ، دوستان در راه خداوند هستند» .

۱۵۰۵.رسولُ اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : قالَ اللّه‏ُ عز و جل : المُتَحابّونَ في جَلالي لَهُم مَنابِرُ مِن نورٍ ، يَغبِطُهُمُ النَّبِيّونَ وَالشُّهَداءُ . ^۱

۱۵۰۶.عنه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : المُتَحابّونَ فِي اللّه‏ِ يَومَ القِيامَةِ عَلى أرضٍ زَبَرجَدَةٍ خَضراءَ في ظِلِّ عَرشِهِ عَن يَمينِهِ ـ وكِلتا يَدَيهِ يَمينٌ ـ ، وُجوهُهُم أشَدُّ بَياضا وأضوَأُ مِنَ الشَّمسِ الطّالِعَةِ ، يَغبِطُهُم بِمَنزِلَتِهِم كُلُّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ وكُلُّ نَبِيٍّ مُرسَلٍ ، يَقولُ النّاسُ : مَن هؤُلاءِ ؟ فَيُقالُ : هؤُلاءِ المُتَحابّونَ فِي اللّه‏ِ . ^۲

۱۵۰۷.الأمالي للمفيد عن عبداللّه‏ بن مسعود : قالَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : المُتَحابّونَ فِي اللّه‏ِ عز و جلعَلى أعمِدَةٍ مِن ياقوتٍ أحمَرَ فِي الجَنَّةِ ، يُشرِفونَ عَلى أهلِ الجَنَّةِ ، فَإِذَا اطَّلَعَ أحَدُهُم مَلَأَ حُسنُهُ بُيوتَ أهلِ الجَنَّةِ ، فَيَقولُ أهلُ الجَنَّةِ : اُخرُجوا نَنظُرِ المُتَحابّينَ فِي اللّه‏ِ عز و جل . فَيَخرُجونَ ويَنظُرونَ إلَيهِم ، أحَدُهُم وَجهُهُ مِثلُ القَمَرِ في لَيلَةِ البَدرِ ، عَلى جِباهِهِم : هؤُلاءِ المُتَحابّونَ فِي اللّه‏ِ عز و جل . ^۳

۱۵۰۸.الإمام الصادق عليه‏السلام : إنَّ المُتَحابّينَ فِي اللّه‏ِ يَومَ القِيامَةِ عَلى مَنابِرَ مِن نورٍ ، قَد أضاءَ نورُ وُجوهِهِم ونورُ أجسادِهِم ونورُ مَنابِرِهِم كُلَّ شَيءٍ حتّى يُعرَفوا بِهِ ، فَيُقالُ : هؤُلاءِ المُتَحابّونَ فِي اللّه‏ِ . ^۴