دادن تفاوت هاى زن و مرد را بر دوش مى كشد. اين گروه يكى از مصاديق بارز صراحت امام (ع) را بازگو كردن اين حقايق مى داند.
2 . گروه دوم, اين سخنان را ستمى بر زن و خللى در حق او تلقى كرده كه البته شرايط تاريخى موجب آن شده است. اينان جنگ جمل را بيشتر, سبب صدور اين سخنان دانسته اند. و البته گفته اند كه اين رأى شخص امام على (ع) است كه نمى توان مبناى احكام شرعى و معرفت شناسى قرار گيرد.
3 . گروه سوم به تأويل و توجيه اين سخنان دست زده اند. اينان از يك سو, پذيرش ظاهر اين سخنان و نسبت دادنش را به امام (ع) روا ندانسته و از سوى ديگر, آن حضرت را والاتر از آن مى دانند كه بر موجودى خواه زن يا مرد ستم روا دارد و ناعادلانه بر كسى بتازد.
اصرار و تأكيد مؤلف كتاب بر اين است كه براى نشان دادن ديدگاه اميرمؤمنان (ع) نسبت به زن, توجّه به بخش و پاره اى از سخنان وى نادرست است; زيرا سخنان حضرت درباره زن, به آن چه در نهج البلاغه آمده است, محدود نيست و در منابع ديگر هم پراكنده است و به علاوه, لازم است كه سيره عملى حضرت را نيز در اين باره كاويد و بررسى كرد و همچنين به ارزيابى سند و نقد متن احاديث رسيده از ايشان در اين باره پرداخت. باور نويسنده كتاب بر اين است كه براى به سامان آمدن يك پژوهش كامل در اين مسئله, لازم است كه پنج مرحله طى شود, تا بتوان به يك داورى درست دست يازيد. وى اين گام هاى پنج گانه را چنين بيان مى كند:
1 . لازم است كه تمام سخنان امام (ع) را درباره زنان گرد آورد و در كنار هم قرار داد.
2 . سيره عملى ايشان در عرصه زندگى فردى و اجتماعى نسبت به زنان جمع آورى و ارائه شود.
3 . در گامى ديگر به ارزيابى دقيق اقوال و سيره, بر اساس معيارهاى سنجشِ اسناد, پرداخته شود و سرِه از ناسَره جدا شده و آن چه تحت تأثير فرهنگ هاى ديگر و يا اغراض و