انتشار است.
نوشتارى كه پيش روى شما قرار دارد, برداشتى است از اين اثر گرانسنگ كه با توجه به گنجايش محدود يك مقاله مى تواند تنها يك معرفى كوتاه براى آن به شمار آيد.
* * * اين كتاب, حاوى بيش از 700 حديث يا نقل تاريخى است و شامل يك درآمد و ده فصل است.
در درآمدِ كتاب, سياست در دو مكتب علوى و اموى مورد بررسى و مقايسه قرار گرفته است و با ارائه تعريفى از سياست, از سياستمدارى امام على(ع) دفاع شده است.
در فصل اوّل, مسئله بيعت با امام على(ع) و پذيرش حكومت توسط ايشان مطرح مى گردد.
پس از رحلت پيامبر(ص), امام على(ع) ـ كه منصوص و منصوب پيامبر(ص) بود ـ جامه عزلت در بركشيد و به غارت رفتن ميراث رسول اللّه را به نظاره نشست. ^۱ امام(ع) اگرچه خود را بر حق مى دانست و سعى در گرفتن حق خود داشت; لكن زمانى كه معلوم شد مسلمانان با ايشان همراه نيستند و زمينه پشتيبانى عمومى از خلافت ايشان وجود ندارد, براى جلوگيرى از اختلاف و افتراق بين مسلمانان و اصل اسلام و تعاليم حكومت(ص), 25 سال سكوت كرد.
بعد از 25 سال, شرايط جديدى حاكم شده بود و اصحاب رسول اللّه(ص) و همچنين انقلابيون مصر و بصره و كوفه ـ كه نتيجه دورى از تعليمات رسول اللّه را به عيان ديده بودند ـ, با درخواست قبول خلافت, به ايشان رو كردند; ^۲ امّا امام(ع) كه مى دانست مردمْ طاقت حكومت خدايى او را ندارند, ابتدا اين امر را قبول نمى فرمود و در نهايت, چون از استقبال مردمْ كاسته نشد, پس از اتمام حجت بر آنها خلافت را پذيرفت و دست در دست بيعت كنندگان گذارد.