ديگر, بحث نبوّت از ديدگاه صحيحين و ديگر صحاح را مطرح مى كنيم. متأسّفانه, مطالب متفرّقه و اسرائيليات در اين كتاب ها فراوان است. البته اين به آن معنا نيست كه ما در كتاب هايمان چنين مطالب ضعيفى نداريم. در متفرّقات داريم; امّا درباره اعتقادات, الحمدللّه, روايت ضعيف نداريم.

انگيزه جناب عالى از تأليف كتاب سيرى در صحيحين چه بوده است؟ در چه فضايى قرار گرفتيد كه تصميم گرفتيد چنين اثرى را تأليف كنيد؟

خداوند متعال, عنايتى كرده بود كه در كنار درس ها و بحث هاى حوزوى, بسيار مطالعه مى كردم. يك وقت به ذهنم رسيد كه صحيح البخارى را ببينم و مطالعه كنم, امّا آن را پيدا نمى كردم. بالأخره از يكى از دوستانى كه به حج مشرّف شده بود و يك دوره صحيح البخارى از آن جا آورده بود, به امانت گرفتم. در ضمن اين كه مطالعه مى كردم, 32 حديث درباره خلافت حضرت امير و مسئله توحيد و… را انتخاب كردم و تصميم گرفتم همراه با زندگى نامه امام بخارى منتشر كنم. خوش بختانه تابستان همان سال كه من تبريز بودم, علامه امينى به آن جا تشريف آورد و تقريباً بيست روزى در خدمتشان بوديم و افتخار ميزبانى داشتيم. گاهى علاّمه امينى مطالبى را مطرح مى كرد, بنده هم چون اين كتاب را تازه خوانده بودم, مى گفتم اين حديث را بخارى چنين نقل كرده است. يك روز فرمود: شما از كجا مى گويى؟ عرض كردم: من صحيح البخارى را مطالعه كرده ام. يادداشت هايم را آوردم و ايشان آنها را ديد. فرمود: شما درس چه كسى مى روى؟ گفتم: فلانى و فلانى. فرمود: من براى شما درس خارج فقه و اصول فقه را تحريم مى كنم. چون ما امروز در فقه و اصول فقه, اساتيد فراوانى داريم; امّا در مسئله حديث و شناخت منابع حديثى خودمان و همچنين منابع حديثى اهل سنّت, متأسفانه حوزه هاى ما فعّاليت چندانى نمى كنند. بعد صحيح مسلم را هم كه ديدم, پى بردم كه اين دو از نظر