40 ـ غبطه

1

۰.امام صادق عليه‌السلام:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَلايَحْسُدُ وَالْمُنافِقُ يَحْسُدُ وَلايَغْبِطُ؛^۱

۰.مؤمن غبطه مى‏خورد و حسادت نمى‏ورزد، منافق حسادت مى‏ورزد و غبطه نمى‏خورد.
(غبطه آن است كه آرزو كنى آنچه ديگرى دارد، داشته باشى بدون اينكه آرزوى نابودى نعمت ديگرى را داشته باشى و حسد آن است كه بخواهى نعمتى را كه ديگرى دارد، نداشته باشد).

2

۰.امام صادق عليه‌السلام:
مَنْ كانَ آخِرُ يَوْمَيْهِ خَيْرُهُما فَهُوَ مَغْبوطٌ؛^۲

۰.كسى كه امروزش بهتر از ديروزش باشد، شايسته است كه مورد غبطه قرار گيرد.

3

۰.امام على عليه‌السلام:
أَغْبَطُ النّاسِ الْمُسارِعُ إِلَى الْخَيْراتِ؛^۳

۰.شايسته‏ترين مردم كه مورد غبطه قرار گيرد كسى است كه براى انجام كار خير سبقت مى‏گيرد.

4

۰.امام على عليه‌السلام:
مَا الْمَغْبوطُ إِلاّ مَنْ كانَتْ هِمَّتُهُ نَفْسَهُ لايُغِبُّها عَنِ مُحاسَبَتِها وَمُطالَبَتِها وَمُجاهَدَتِها؛^۴

۰.شايسته نيست كسى مورد غبطه قرار گيرد، مگر كسى كه همتش خودش باشد در اين كه از خودش حساب كشى كند و خودش را مؤاخذه نمايد و در اصلاح خود بكوشد.

5

۰.امام على عليه‌السلام:
إِنَّ الْمَغْبونَ مَنْ غُبِنَ عُمْرَهُ وَإِنَّ الْمَغْبوطَ مَنْ أَنْفَذَ عُمْرَهُ فى طاعَةِ رَبِّهِ؛^۵

۰.بدرستى كه زيانكار كسى است كه عمرش را بيهوده تلف كند، و كسى كه عمر خود را در اطاعت خدا بگذراند شايسته است مورد غبطه قرار گيرد.

6

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
رَأى موسى عليه‌السلام رَجُلاً عِنْدَ الْعَرْشِ فَغَبَطَهُ بِمَكانِهِ فَسَأَلَ عَنْهُ فَقالَ: كانَ لايَحْسُدُ النّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللّه‏ُ مِنْ فَضْلِهِ؛^۶

۰.حضرت موسى عليه‌السلام مردى را نزد عرش ديد و به جايگاه او غبطه خورد و در مورد او سؤال كرد. به او گفته شد كه او به آنچه خداوند از فضل خود به مردم داده است حسد نمى‏برد.

7

۰.امام صادق عليه‌السلام:
إِنَّهُ قالَ لِبَعْضِ شيعَتِهِ ـ عَلَيْكُمْ بِالْوَرَعِ وَالاِجْتِهادِ، وَصِدْقِ الْحَديثِ وَأَداءِ الأَْمانَةِ وَالتَّمَسُّكِ بِما أَنْتُمْ عَلَيْهِ، فَإِنَّما يَغْتَبِطُ أَحَدُكُمْ إِذا انْتَهَتْ نَفْسُهُ إِلى هاهُنا، وَأَوْمى بِيَدِهِ إِلى حَلْقِهِ؛^۷

۰.امام صادق عليه‌السلام به بعضى از شيعيان خود فرمودند: بر شما لازم است پرهيزكارى و تلاش و راستگويى و امانت‏دارى و چنگ زدن به مذهب خود، زيرا هر يك از شما به هنگام جان دادن، غبطه او را خواهند خورد.

8

۰.امام صادق عليه‌السلام:
فى فَضْلِ زِيارَةِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلىٍّ عليه‌السلام وَلَقَدْ حَدَّثَنى أَبى عليه‌السلام أَنَّهُ لَمْ يَخْلُ مَكانُهُ مُنْذُ قُتِلَ مِنْ مُصَلٍّ يُصَلّى عَلَيْهِ مِنَ الْمَلائِكَةِ أَوْ مِنَ الْجِنِّ أَوْمِنَ الإِْنْسِ أَوْ مِنَ الْوَحْشِ وَما مِنْ شَىْ‏ءٍ إِلاّ وَهُوَ يَغْبِطُ زائِرَهُ وَيَتَمَسَّحُ بِهِ وَيَرْجو فِى النَّظَرِ إِلَيْهِ الْخَيْرَ لِنَظَرِهِ إِلى قَبْرِهِ؛^۸

۰.پدرم در فضيلت زيارت حسين بن على عليه‌السلام فرمودند: جايگاه آن حضرت از آن زمان كه كشته شده، از فرشته يا جن يا حيوان وحشى كه بر آن حضرت درود مى‏فرستد خالى نيست و هر چيزى غبطه زائر آن حضرت را مى‏خورد و خود را به او مى‏مالد و در نگاه كردن به زائر امام حسين عليه‌السلام اميد خير دارد زيرا او به قبر امام حسين عليه‌السلام نگاه كرده است.

9

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
يَروى عَنْ رَبِّهِ تَبارَكَ وَتَعالى ـ حُقَّتْ مَحَبَّتى عَلَى الْمُتَزاوِرَيْنِ فىَّ وَحُقَّتْ مَحَبَّتى عَلَى الْمُتَباذِلينَ فىَّ وَهُمْ عَلى مَنابِرَ مِنْ نورٍ يَغْبِطُهُمُ النَّبيّونَ وَالصِّدّيقونَ بِمَكانِهِمْ؛^۹

۰.خداوند متعال مى‏فرمايد: بر خود واجب كرده‏ام دوست داشتن كسانى را كه به خاطر من به ديدار يكديگر مى‏روند و كسانى كه در راه من به يكديگر بخشش مى‏نمايند، چنين كسانى (روز قيامت) بر منابرى از نورند به گونه‏اى كه پيامبران و صديقين به جايگاه آنان غبطه مى‏خورند.

10

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
أَلا اُحَدِّثُكُمْ عَنْ أَقْوامٍ لَيْسوا بِأَنْبِياءَ وَلاشُهَداءَ يَغْبِطُهُمْ يَوْمَ الْقيامَةِ الأَْنْبياءُ وَالشُّهَداءُ بِمَنازِلِهِمْ مِنَ اللّه‏ِ عَلى مَنابِرَ مِنْ نورٍ. قيلَ: مَنْ هُمْ يا رَسولَ اللّه‏ِ؟ قالَ: هُمُ الَّذينَ يُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه‏ِ إلىَ اللّه‏ِ وَ يُحَبِّبونَ اللّه‏َ إِلى عِبادِهِ، قُلْنا: هذا حَبَّبُوا اللّه‏ إِلى عِبادِهِ، فَكَيْفَ يُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه‏ِ إِلَى اللّه‏ِ؟ قالَ: يَأمُرونَهُمْ بِما يُحِبُّ اللّه‏َ وَيَنْهَوْنَهُمْ عَمّا يَكْرَهُ اللّه‏ُ، فَإِذا أَطاعوهُمْ أَحَبَّهُمُ اللّه‏ِ؛^۱۰

۰.آيا آگاه كنم شما را از گروهى كه نه از انبيا هستند و نه از شهدا، ولى انبيا و شهدا در روز قيامت به مقام و منزلت آنان غبطه مى‏خورند، و آنها بر منبرهايى از نور نشسته‏اند؟ سؤال شد اى رسول خدا! آنان كيانند؟ فرمودند: آنان كسانى هستند كه بندگان خدا را نزد خدا و خدا را نزد بندگانش محبوب مى‏گردانند عرض كرديم: ايجاد محبت خدا در دلها معلوم است، ولى چگونه بندگان را نزد خدا محبوب مى‏گردانند؟ فرمودند: آنان را فرمان مى‏دهند به آنچه خدا دوست مى‏دارد و باز مى‏دارند از آنچه خدا دوست نمى‏دارد، پس اگر آنان را اطاعت كنند، خداوند دوستشان مى‏دارد.