شيوه زندگى معنوى نقش مؤثرى در مصون سازى و پيشگيرى از انحرافات رفتارى دارد.
به همين منظور, پرسشنامه تاريخچه و تجارب مذهبى Kehoa(1999م) به وسيله پژوهشگران و همكاران حوزوى آنها بررسى روان سنجى شده است. براى اجراى اين پژوهش دو گروه 150 نفرى (مجموعاً 300 نفر) از پانزده دبيرستان نواحى پنج گانه اصفهان انتخاب مى شوند: گروه اول, دختران داراى سوء اخلاق و گروه دوم, دخترانى كه هيچ گونه سابقه رفتار سوء نداشته اند. سپس آزمون ياد شده در ميان دو گروه مورد اشاره انجام مى شود. تحليل داده هاى اين پژوهش نشان مى دهد كه دختران جوانِ فاقدِ شاخص هاى آسيب شناسى رفتارى به گونه معنادارى از تجارب معنوى و عملكرد دينى بيشترى در دوران هاى كودكى, نوجوانى و جوانى برخوردار بوده اند. پژوهشگران تأكيد مى كنند كه بر اساس نتايج به دست آمده, عقايد و عملكرد دينى ـ معنوى در خانواده يكى از عوامل اساسى در پيشگيرى از انحرافات روانى ـ اجتماعى است. از سوى ديگر, سست شدن پايه هاى معنوى خانواده و ضعف عقيده و رفتار دينى در مراحل رشد, با شيوع رفتار بزه كارانه ارتباط دارد.

بررسى رابطه صله رحم با اختلالات افسردگى

امرالله ابراهيمى, دكتر قربانعلى اسداللهى, دكتر سيد غفور موسوى

افسردگى را شايع ترين اختلال روان پزشكى است كه عوامل متعددى در بروز آن نقش دارند.
فرضيه اين پژوهش آن است كه صله رحم و كيفيت مطلوب روابط خويشاوندى عامل پيشگيرى از افسردگى است.
بدين منظور, پنجاه نفر از بيماران داراى نشانه هاى افسردگى و پنجاه نفر از افراد فاقد آن نشانه ها انتخاب و آزمون هاى لازم در ميان آنان اجرا شده و روابط خويشاوندى اين دو گروه در پنج سال اخير زندگى آنها مورد بررسى قرار گرفته است.
تحليلِ داده ها نشان داد كه گروه دوم, بيشتر به صله رحم با والدين و ساير خويشاوندان