شواهد پژوهشى درباره رابطه ميان وابستگى مذهبى و افسردگى

دكتر احمدعلى نوربالا

اختلال افسردگى از اختلالات شايع قرن بيستم و از معضلات نگران كننده قرن بيست و يكم است. در مورد سبب شناسى اين اختلال, ديدگاه هاى, زيستى, روانى و اجتماعى مقبوليت فراگير دارد, و در مقوله روانى ـ اجتماعى, عامل باورهاى مذهبى و التزام عملى به رفتارها و اخلاق دينى به عنوان يكى از عوامل مهم تأثيرگذار درمان افسردگى مورد بحث محافل مختلف علمى است. در تحقيقات انجام شده بر روى دانش آموزان دبيرستانى در شهرهاى تهران, كرج, يزد و اردكان مشخص گرديد كه دانش آموزان مذهبى تر(چه دختر و چه پسر) ابتلا به افسردگى كم ترى داشته اند. به عقيده پژوهشگر, از مجموع پژوهشها و بحثهاى جانبى مى توان چنين نتيجه گرفت كه باور مذهبى و داشتن رفتارهاى متعادل اجتماعى ـ مذهبى, بخصوص پاى بندى به قضاوتهاى اخلاق دينى نقش اساسى در كاهش شيوع و سير و پيش آگهى بهتر از افسردگى ايفا مى كند.

اعتقادات دينى و نقش كاهش اضطراب

دكتر عبدالوهاب وهاب زاده, دكتر فراز والايى, دكتر نيما دهقانى, دكتر مليحه خراسانى

اين پژوهش به منظور بررسى چگونگى رابطه ميان ميزان اعتقادات دينى و ميزان اضطراب دانش آموزان دبيرستانهاى تهران صورت پذيرفته است. بدين منظور, پرسشنامه معبد (براى اندازه گيرى ميزان اعتقادات مذهبى) و پرسشنامه اضطراب به وسيله 200 تن از دانش آموزان دبيرستانهاى تهران تكميل شده است. يافته ها حاكى از آن است كه ميان ميزان اعتقادات مذهبى و ميزان اضطراب, رابطه عكس برقرار است; يعنى در گروهى كه ميانگين نمره اضطراب, بالا بود, ميانگين نمره اعتقادات مذهبى, بسيار پايين بوده و در گروهى كه