هر قدر اطلاعات مسلمين از تحقيقات يكديگر بيشتر شود و در مباحثات و مناظرات با يكديگر شركت كنند, در دفاع از انديشه هاى اسلامى موفق تر خواهند بود و در مباحث درون دينى از قوّت بيشترى برخوردار مى شوند. به نظر مى رسد موفقيت شيعه و ديگر فرقه هاى اسلامى در قرن چهارم و پنجم, معلول اين عوامل متعدد باشد. انديشه هاى شيعى در اين دوره بارور مى شود. فقه , تفسير, حديث, اصول, كلام, رجال و… در اين دوره از پويايى خوبى برخوردارند و متفكرانى نظير: كلينى (م۳۲۹ق), صدوق(م۳۸۱ق), سيد رضى(م ۴۰۶ق), شيخ مفيد (م۴۱۲ق), سيد مرتضى(م ۴۳۶ق) و شيخ طوسى (م۴۶۰ق) در اين دوره مى زيند و علوم شيعى را به پيش مىبرند.