به نسخه هاى متعدد كه با روايت هاى مختلف نقل شده, تأليف نموده و با ذكر سندهاى هر يك, بيان قوت و ضعف آنها و استناد به اقوال علماى سلف و كتب رجال و تراجم, تمامى آن سندها را بررسى نموده است.
آن چه در اين كتاب, مطرح شده, درباره نسخه منحصر به فردى است كه مصنف آن را از ابوعلى, محمّد بن همام اسكافى (م۳۳۳ق) از على بن مالك نقل مى كند و با اين سلسله, سند آن را به امام (ع) مى رساند.
نگارنده محترم در مقدمه كتاب مى نويسد:
چون اين روايت در زمان شيخ طوسى(ره) متداول بود و او نيز در كتابش به آن اشاره داشت ^۱ ولى دست روزگار آن را از نظرها مخفى كرده بود, مدت مديدى به كتاب خانه آيةاللّه مرعشى نجفى(ره) شهر قم رفته و اين نسخه را در آن جا يافتم و چون آن را گوهرى گران بها ديدم و حس كردم اين نسخه مورد بى توجهى قرار گرفته, سعى در احياى آن نمودم و آن را به گونه اى ترتيب دادم كه شامل يك مقدمه درباره معرفى صحيفه و سه باب است.

علت نام گذارى صحيفه

تا قبل از سال ۵۸۸ق, از دعاهاى امام سجاد(ع) با نام هاى (الكامل), (دعاء الكامل), (دعاء الصحيفة) و (الصحيفة السجادية), ياد مى شد,و سپس از آن به نام (الصحيفة الكاملة) تعبير شد. ^۲
اين تعبير در موارد ديگر نيز آمده است, از جمله, روايت ابن اعلم كه آن را از بلخى (م۱۹۴ ق), نقل نموده است. در اين روايت, بارها از آن به نام (صحيفه) ياد شده, گرچه معناى لغوى صحيفه, هر چيزى است كه در آن نوشته شود, لكن در اصطلاح, به فرازهايى از دعاهاى امام سجاد(ع) كه