سهم زنان در نشر حديث(قسمت اول)
مهدى مهريزى
رشد و بالندگى زنان، پس از بعثت رسول خدا(ص) و در پرتو آيين اسلام جاى ترديد ندارد.
جهت گيرى كلى آيات قرآنى، سخنان و سيره پيامبر عامل اصلى اين حركت تكاملى به شمار مى رود. ورود زنان را به عرصه هايى كه پيش از آن سابقه نداشت، چون تعليم و تعلم، يكى از شواهد عينى اين بالندگى بايد قلمداد كرد.
آشكار است كه مصدر تعليم و تعلم و روى آوردن به دانش و معرفت، در آن عصر، قرآن و حديث بود و بررسى تعامل زنان با اين دو مصدر در طول تاريخ اسلام مى تواند اين حقيقت را بيشتر روشن سازد. گرچه بايد اذعان داشت كه همه آنچه در گذشته در حوزه امور زنان اتفاق افتاده، به ثبت نرسيده و به اين حقيقت بايد تا اندازه اى تَن داد كه تاريخ را مردان نوشته اند، اما كاويدن در منابع موجود، پرده هاى بسيارى را از روى حقيقت بر كنار مى زند.
اين نوشتار مى كوشد روزنه اى را براى نشان دادن سهم زنان در نشر حديث، دانشهاى حديثى و معارف ويژه حديث در تاريخ پانزده قرن اسلامى بگشايد تا سرمايه تتبع و جست و جو