136 . فاطمه (حليمه) دختر احمد بن محمد بن اسماعيل بن ابراهيم (م 837ق)؛ ابن صديق و گروهى ديگر به وى اجازه روايت داده اند. ^۱
137 . فاطمه دختر احمد بن ابى الخير؛ او در سال 814ق، از گروهى اجازه روايت دريافت نمود. ^۲
138 . فاطمه دختر احمد بن محمد بن على (ت 732ق)؛ مزى به او اجازه روايت داده است و او نيز به ابن حجر اجازه روايت داده است. ^۳
139 . فاطمه دختر ابى بكر بن عمر بن عرفات (790 - 867ق)؛ تمامى كسانى كه به خواهر او (عايشه) اجازه روايت داده اند به وى نيز اجازه داده اند ^۴
140 . فاطمه دختر عبدالرحمن بن ابى بكر (م 862ق)؛ گروهى از مشايخ در سال 836ق، به وى اجازه روايت داده اند. ^۵
141 . فاطمه دختر عبدالكريم بن على بن عبدالكريم؛ در سال 806ق، جماعتى از عايشه دختر ابن عبدالهادى، زين مراغى و عبدالقادر ارموى به او اجازه روايت داده اند. ^۶
142 . فاطمه دختر عبدالواحد بن زين محمد بن احمد (م 881ق)؛ گروهى در سال 836ق، به وى اجازه روايت داده اند. ^۷
143 . فاطمه دختر عبدالوهاب بن عفيف (786 - 827ق)؛ ابن صلاح علايى، ابن ذهبى، ابن ابى المجد و ديگران به وى اجازه روايت داده اند. ^۸
144 . فاطمه دختر على بن منصور (770 - 858ق)؛ عايشه دختر ابن عبدالهادى و ديگران به وى اجازه روايت داده و او نيز به سخاوى اجازه داده است. ^۹