مشايخ اجازه خواهر و برادرش از جمله ابن سلامه به وى اجازه روايت داده اند. ^۱
214 . ام خير دختر احمد بن محمد بن محمد مطريه (م 861ق)؛ ابن صديق، عراقى، هيثمى، زين مراغى و گروهى ديگر در سال 805ق، به وى اجازه روايت داده اند و سخاوى نيز از سوى او به دريافت اجازه روايت نايل آمده است. ^۲
215 . ام خير (فاطمه) دختر محيوى عبدالقادر بن محمد بن طريف (860ق)؛ به وى گروهى اجازه روايت داده اند. ^۳
216 . ام خير دختر على بن محمد بن يوسف (ت 837ق)؛ گروهى چون ابن حجر و عز بن فرات از وى اجازه روايت دريافت داشته اند. ^۴
217 . ام خير (سعيده) دختر عز محمد بن احمد بن كمال ابى الفضل محمد (801 - 850ق)؛ بلقين، عراقى، هيثمى و ديگران به وى اجازه روايت داده اند. ^۵
218 . ام خير (سعيده) دختر كمال ابى الفضل محمد بن احمد (م 890ق)؛ او در سال 829ق، از گروهى اجازه روايت دريافت نموده است. ^۶
219 . ام خير دختر ابى عبداللّه محمد بن عبدالكريم (م 827ق)، گروهى به وى اجازه روايت داده اند. ^۷
220. ام خير دختر ابى عبداللّه محمد بن ابى الخير محمد (ت 853ق)؛ ابو جعفر بن عجمى و ديگران به وى اجازه روايت داده اند. ^۸
221 . ام خير دختر جمال محمد بن نجم محمد بن ابى البركات (ت 853ق)؛ وى را گروهى اجازه روايت داده اند. ^۹
222 . ام راحج (ستيت) دختر على بن ابى البركات (834 - 886ق)؛ او از سوى پدرش