و پس از اثبات صحت آن و بحثهاى فقه الحديثى به بررسى سير اربعين نگارى پرداخته و در پايان، به دسته بندى كتب اربعين اشاره نموده، و جهت بررسيهاى آمارى، جدولهايى را به تصوير كشيده است.
در بخش دوم، با استفاده از كتب مرجع و فهرستهاى كتب خطى و چاپى گوناگون، كتب خطى اربعين را از سال 181 ق، تا 1395ق، به همراه ارائه مشخصات نسخه شناسى فهرست نموده است.
روش گزارش كتب مذكور بر اساس سال نگارش است و در غير اين صورت، مبنا را سال فوت مؤلف يا كتابت و استنساخ قرارداده است. در پايان بخش دوم، كتب اربعينى كه تاريخ نامعلوم و مؤلف نامعلوم دارند، در قسمتهاى جداگانه فهرست كرده است. در بخش سوم، كتب چاپى اربعين را از سال 303ق، تا سال 1417ق، بر اساس نگارش و يا درگذشت مؤلف منظم نموده و در پايان، كتب چاپى بدون تاريخ را در قسمت جداگانه اى آورده است.
در اين بخش، اكثر كتب از نزديك توسط نگارنده مورد بررسى قرار گرفته و اطلاعات مفيدى درباره ساختار و محتواى هر كتاب به همراه كتابشناسى آن ارائه كرده است. لازم به ذكر است كه در پايان گزارش هر كتاب، جهت ارائه اطلاعات بيشتر درباره نسخه هاى خطى آن كتاب، ارجاعاتى را نيز ذكر نموده است.
در بخش چهارم نيز، كتاب اربعين امام خمينى(ره) را از جنبه هاى مختف ساختارى و محتوايى مورد بررسى قرارداده و جايگاه آن را در ميان كتب اربعين تبيين كرده، وى در اين بخش پس از معرفى كتاب امام(ره) و شيوه نگارش آن، به بحث كلى درباره احاديثى كه در اين مجموعه گرد آمده پرداخته و اسناد آن را بررسى نموده، سپس درباره ترجمه احاديث و سبك خاص امام در ترجمه را مورد بحث قرارداده، به اين بيان كه ايشان پس از ترجمه و شرح هر حديث، لغات مشكل و مهم آن را نيز به صورت جداگانه و با استناد به فرهنگهاى لغت توضيح داده، وبه نكات بلاغت و نحو كه در توضيح احاديث به كار رفته نيز اشاراتى دارد.