10. تحقيقى پيرامون كتاب من لا يحضره الفقيه شيخ صدوق(ره)، محمود نظرى، كارشناسى ارشد پيوسته، دانشكده معارف اسلامى و الهيات دانشكده امام صادق(ع)، استاد راهنما: على اكبر غفارى، اساتيد مشاور: دكتر كامران ايزدى مباركه و حجةالاسلام سيدحسين مصطفوى، 1375، 163ص.

يكى از چهره هاى درخشانى كه در عالم اسلام و تشيع صفحاتى از تاريخ را به خود اختصاص داده، رئيس المحدثين محمد بن على بن حسين بن موسى بن بابويه، ملقب به شيخ صدوق(ره) است كه با جمع آورى احاديث، خدمات شايانى در اين زمينه نموده است.
وى با درك نياز شديد جامعه و احساس خلاء در زمينه احكام الهى و فقه معصومان(ع) اقدام به تصنيف دومين جامع روايى معتبر شيعه، يعنى كتاب من لا يحضره الفقيه نموده؛ كتابى كه طى قرون گذشته تاكنون همواره مأخذ و مدرك پر ارزش حديث و فقه شيعه و مورد استفاده و استناد فقها و مجتهدان بزرگ ما بوده و هست.
مع الأسف، بسيارى از پژوهشگران دينى از كم و كيف اين كتاب و به طور كلى كتب حديثى بى اطلاع اند. بدين جهت، نويسنده رساله با توجه به اهميت مطلب در جهت شناخت بهتر و بيشتر جامعه اسلامى به خصوص نسل جوان، به تحقيق و بررسى اين كتاب ارزشمند و مؤلف آن نموده است.
اين پايان نامه از يك پيشگفتار و يك مقدمه و چهار فصل تشكيل شده است.
در ابتدا، تحقيقى درباره كتاب من لا يحضره الفقيه را ارائه كرده كه موقعيت و مرتبه اين كتاب شريف را روشن مى سازد. در مقدمه نيز اشاراتى به جايگاه حديث در جامعه اسلامى، خصوصاً در عصر غيبت دارد كه با استشهاد به اقوال بزرگان ويژگيهاى كتب حديثى نيز شرح داده شده است.
فصل اول رساله درباره زندگانى شيخ صدوق، اوضاع سياسى اجتماعى دوران وى، نقش وى در طول زمان غيبت كبراى حضرت ولى عصر(عج)، تأليفات و آثار وى و شرح مختصرى از بعضى از آنها، و ديدگاه علماى شيعه و اهل سنت در مورد وى است.