در فصل دوم، نگارنده به شناسنامه و معرفى شكلى كتاب من لا يحضره الفقيه و انگيزه شيخ صدوق از تأليف آن، تعداد ابواب و احاديث، شروح و ترجمه ها و نظر علما در مورد اين كتاب پرداخته، و در ادامه نيز بحثى درباره مشيخه كتاب مطرح ساخته كه به تناسب نيز تعريف مشيخه و كاربرد آن را در بين محققان بيان كرده است.
فصل سوم، در مورد روش شيخ در تنظيم و تأليف كتاب، منابع مورد استفاده شيخ در تأليف كتاب، روش وى در نقل روايات و فتاوى، ميزان تأثيرپذيرى شيخ از استادش محمد بن وليد، شرح حال ابن وليد، بررسى روات و مصطلحات حديث در كتاب، نظرات خاص فقهى شيخ صدوق، جايگاه من لا يحضره الفقيه در آثار شيخ و مقايسه آن با كتاب الكافى است.
در فصل چهارم ،به نقل اشكالات متأخران بر كتاب من لا يحضره الفقيه پرداخته و پس از طرح بحث ارسال و ضعف در روايات با استناد به قول متقدمان بر صحت روايات كتاب سعى در نقض قول متأخرين دارد.
وى به تناسب بحث، مسأله ضعيف و صحيح در اصطلاح علما و كتب فقهى و دقت شيخ در نقل احاديث صحيح و مورد اعتماد را مطرح كرده و سپس در پايان بحث، تصحيف و تحريف در اين كتاب را مورد نقد و بررسى قرار داده است.

11. تحقيقى پيرامون شخصيت و كتاب رجالى ابن غضايرى، محمدرضا آرام، كارشناسى ارشد پيوسته علوم قرآن و حديث، دانشكده الهيات و معارف اسلامى و ارشاد دانشگاه امام صادق(ع)، استاد راهنما: آيت اللّه محمدهادى معرفت، استاد مشاور: آقاى على اكبر غفارى، 1375، 94ص.

اين رساله از يك مقدمه و سه فصل و يك خاتمه تشكيل شده است.
نگارنده در مقدمه، نگاهى اجمالى به تاريخ تدوين كتب رجالى شيعه تا قبل از زمان رجال ابن غضايرى دارد و از آنجا كه ابن غضايرى و كتاب رجالى وى از ديرباز مورد نقد و بررسى محافل علمى، مخصوصاً علماى رجال بوده،