مبحث اول، درباره ابوداود سجستانى است كه در اين مبحث ضمن معرفى او و شيوخ و شاگردانش شمه اى از زندگانى علمى او را نيز شرح داده، و او را در عداد بزرگان از حفاظ برشمرده، و در ادامه نيز اقوال علما را درباره او بررسى و مؤلفاتش را نام برده است. مبحث دوم، درباره معرفى كتاب سنن او و اهميتش در بين كتب سنن و مقايسه آن با صحاح سته است.
نگارنده در اين قسمت، به بررسى اقوال علما در اين باب پرداخته و امتياز سنن أبى داود را با ساير كتب حديثى اهل سنت بيان نموده، و در ادامه، درباره كيفيت و زمان تأليف اين كتاب و علت تأليف آن را شرح داده، و روش ابو داود در جمع احاديث و جدا نمودن احاديث صحيح از ضعيف را تشريح كرده، و راويان احاديث وى را معرفى كرده است. به تناس،ب شرح حال بعض راويان احاديث ابوداود را نيز بيان مى كند. مبحث سوم، به معرفى نسخه هايى كه محقق به آنها اعتماد كرده و تحقيق خود را طبق آنها به انجام رسانده مى پردازد و سه نسخه را به عنوان نسخه هاى مورد اعتماد معرفى مى كند.
مبحث چهارم، درباره روش تحقيق احاديث اين رساله است. شيوه محقق در اين قسمت پس از مقابله نسخه ها و درج حواشى، شماره بندى احاديث از 1 تا 1017 است و پس از آن، الفاظ مشكل و رجال احاديث را توضيح داده و بعد از ذكر مصدر روايت، شواهدى نيز براى آن بيان داشته و در پايان، رتبه و درجه حديث را از نظر ضعف و قوت توضيح داده است.
بخش دوم رساله، تحقيق احاديثى است كه ابو داود در ابواب مختلفه سنن خود آورده، كه به صورت باب بندى شده و مرتب آنها را نقل مى كند.
در پايان نيز براى سهل الوصول بودن اين ابواب، فهرستهايى را براى رساله خود تنظيم نموده است.