علامه مجلسى و نقد ديدگاههاى فلسفى
على نصيرى
علامه مجلسى و عقل خودبنياد دينى
بررسى تاريخ تفكر اسلامى نشان مى دهد كه ميان نقل گرايان و عقل گرايان وفاق و همگرايى وجود نداشته و هماره سؤ ظن به يكديگر در ميان آنان برقرار بوده است. نقل گرايانْ عقل گرايان را به حاكم ساختن عقل ناقص بشرى بر مكتب عارى از كاستى و خطا، و كرنش بى چون و چرا در مقابل فلسفه وارداتى يونان محكوم مى سازند و عقل گرايانْ نقل گرايان را به قشرى نگرى و تعطيل ساختن عقل و انديشه در تعامل با وحى متهم مى كنند. در اين ميان چهره هاى برجسته اى كه ميان عقل و نقلْ وفاق و همگرايى ايجاد كرده و با نگرش عقلانى و وحيانى همزمان، امكان همسويى اين دو مشرب و مكتب را مدلل ساخته اند، بسيار اندك اند. محدثان را مى توان پرچمدار نقل گرايى دانست؛ چنان كه فلاسفه در صف اول عقل گرايى قرار دارند.
علامه مجلسى از آن نقل گراهاست كه با عقل گرايى از نوع فلسفه برگرفته از يونان به مخالفت برخاسته و از متفكران اسلامى به خاطر كرنش در مقابل اين فلسفه و تحميل آن بر
