دو. مسئله شناسى

در اينجا به معرفى مهم ترين محورهاى مورد مطالعه، ايراد و نقد خاورشناسان در حوزه حديث، به صورت فهرست وار مى پردازيم :
1. حديث، بازتاب تعامل فرهنگهاى جديد با فرهنگ مسلمانان و بازتاب منازعات فرقه اى است.
اين سخن نخست در نوشته هاى گلدزيهر ^۱ طرح شده و سپس در دايرة المعارف الاسلامية راه يافته است. ^۲
2. سيره، استمرار «ايام العرب» و نيز نسخه بردارى مسلمانان از شخصيّت حضرت موسى(ع)و عيسى(ع) است.
اين مطلب در دايرة المعارف الاسلامية، مدخل سنّت، طرح شده است. ^۳
3. كتابت حديث، پيش از نيمه دوم قرن دوم سابقه نداشته است.
موير، مدعى اين مطلب است. ^۴
4. حديث صحيح فقهى كمتر يافت مى شود و از نيمه قرن دوم ساخته شده است. اين مطلب به گونه اى ديگر نيز طرح مى گردد كه پيامبر و صحابه اهتمامى به تشريع و قانون نداشتند، بلكه اينها خارج از حوزه دين قرار دارد.
اين سخن را شاخت مطرح نموده است. ^۵
5. احاديثى كه در دوران بى اميه رواج داشت، مربوط نبود به فقه، بلكه با اخلاق،