من بيم دارم از اينكه چيزى ببيند كه بينايى اش را از دست بدهد يا پيامبر را در حال قيام در نماز و يا او را با يكى از همسرانش ببيند.

علاّ مه شوشترى مى نويسد:
جمله «آمنه...»، چه معنا دارد؟ مگر چه اشكالى دارد كه انسان به جايى برود كه قبر پيامبرش را مشاهده كند؟ چرا اين عمل او موجب شود كه بينايى اش را از دست بدهد، درحالى كه قبر پيامبر(ص) پيش از بناى مسجد از سوى وليد بن عبدالملك باز بود و همه مردم قبر را مى ديدند؟
آن گاه علامه شوشترى مى افزايد:
اگر آن گونه كه جمله دوم روايت مى گويدكه ممكن بود پيامبر را در حال قيام در نماز ببينند، همه مردم از شرق و غرب براى اين ديدار مى آمدند.
و سپس علامه شوشترى درباره جمله اخير روايت مى نويسد:
و باز اين جمله اخير كه ممكن است پيامبر را در كنار يكى از همسرانش ببينيد، چه مفهومى دارد؟ اين چه چيز منكرى است؟ به علاوه كه هيچ يك از همسران پيامبر حتى عايشه در كنار پيامبر مدفون نيستند....

دفاع ما

آنچه مى توان گفت اين است كه اين سه جمله تا حدودى غريب و به دور از ذهن است، ولى چه دليلى بر بطلان آن داريم؟ اشراف بر قبر پيامبر و در موضعى بالاتر از قبر قرار گرفتن گويا مورد نهى است؛ همان گونه كه صدا را نبايد كنار قبر پيامبر بلند كرد. از امام مى پرسند هم اكنون كه سقف مسجدى كه مشرف بر قبر است خراب شده و كارگران آمد و شد دارند و بالا و پايين مى روند، اجازه هست كه ما هم بالا برويم و از همان مكان مشرف، قبر را بنگريم. امام(ع) مى فرمايد: اين كار را اجازه نمى دهم. آن گاه، در مقام تعليل بر اين منع، مى فرمايد: بيم آن دارم كه با ديدن چيزى بينايى خود را از دست بدهيد و يا پيامبر را در حال نماز در قيام ببينيد و يا او را با يكى از همسرانش مشاهده كنيد.
ملاحظه كنيد مشاهده كردن قبر پيامبر اشكالى ندارد.