و كوشيده با استخراج و دسته بندى احاديث، نخستْ مصادر و منابع آنها را شناسايى كند تا از رهگذر آن ميزان اهميت و اعتبارگونه هاى مختلف احاديث مورد استفاده روشن شود و سپس با ردگيرى احاديث آن كتاب در متون حديثى، فلسفى و عرفانى پس از آملى، گزارشى از سرنوشت اين احاديث در دوره هاى پسين عرضه نمايد.
قبل از تبيين رويكرد حديثى، گزارشى از شخصيت علمى و زندگى آموزشى و فعاليتهاى حديثى آملى ارائه مى شود و در پايان نوشتار نيز درباره اثر حديثى منسوب به آملى مطالبى ذكر خواهد شد.
يادكرد اين نكته ضرورى است كه مطالعه حاضر جنبه گزارشى و توصيفى داشته، نقد و ارزيابى رويكرد حديثى آملى، موضوع مستقلى است كه مجال ديگرى مى طلبد.
شخصيت و زندگى آموزشى آملى ۱
ركن الدين، سيد حيدر بن سيد تاج الدين على بن سيد حيدر علوى حسينى آملى، عالم و عارف نامدار اماميه در قرن هشتم هجرى است.
ابن ابى جمهور احسايى او را علامه متأخران و صاحب كشف حقيقى دانسته است ۲ و نويسنده رياض العلماء با تعبير «كان من أفاضل علماء الصوفيّة و قد كان امامىّّ المذهب» ۳ و خوانسارى با عبارت «هو من أجلّة علماء الظاهر و الباطن و أعاظم فضلاء البارز و الكامن» ۴ از او ياد كرده اند.
1.ر.ك: رياض العلماء، ج ۲، ص ۲۲۵ - ۲۱۸ ؛ روضات الجنات، ج ۲، ص ۳۳۷ ؛ الحقائق الراهنة، ص ۷۰ - ۶۶ ؛ أعيان الشيعة، ج ۱۰، ص ۲۷، ش ۶۰۱۴ ؛ دايرة المعارف بزرگ اسلامى، مدخل آملى ؛ جامع الأسرار، مقدمه كتاب.
2.الحقائق الراهنة، ص ۶۶.
3.رياض العلماء، ج ۲، ص ۲۱۸.
4.روضات الجنات، ج ۲، ص ۳۷۷.
