اين حديث در قوت القلوب ^۱ ، الفردوس ديلمى ^۲ ، كتاب الأربعين ابوعبدالرحمن سلمى ^۳ ، احياء العلوم ^۴ و الفتوحات المكيّة ^۵ آمده است.

رديابى احاديث «جامع الأسرار» در متون بعدى اماميه

در اين بخش برآنيم تا با پى گيرى احاديثى كه در بخشهاى قبل مطرح شد، از سرنوشت اين احاديث در حوزه حديث شيعه آگاه شويم. با رديابى اين احاديث در متون شيعى پس از آملى، آشكار مى شود كه اين احاديث در متون فلسفى، عرفانى و حديثى سده هاى متأخر اماميه راه يافته است.
به نظر مى رسد آملى در اين ميان نقش واسطه را ايفا كرده است. به ديگر سخن، برخى از احاديث اهل سنّت و بسيارى از احاديث عرفانى - كه مصدر حديثى معتبر شناخته شده اى ندارند - از طريق آثار عرفانى آملى، از جمله جامع الاسرار،وارد حوزه فلسفه ، عرفان و حديث اماميه شده است.
چنين مى نمايد كه برخى از احاديث جامع الأسرار از طريق شخص ابن ابى جمهور وبه وسيله دو اثر مهم او، عوالي اللئالى و المجلى، به متون سده هاى بعد راه يافته است؛ به گونه اى كه گاه در جوامعى مانند بحارالأنوار و مستدرك الوسائل مستقيماً از عوالى نقل شده اند، در حالى كه مصدرى جز آثار آملى ندارند.
از تعبير ابن ابى جمهور نسبت به سيد حيدر آملى -كه او را علامه متأخران و صاحب كشف حقيقى دانسته عنايت او به شخصيت و آثار او پيداست.
براى اثبات صدق اين فرضيه، نشان دادن موارد كاربرد احاديث جامع الأسرار در متون بعدى ضرورى است.