(967 - 1029 ق) به مقامات بالايى در علم و فضيلت دست يافت و به مقام مرجعيت و تدريس و تربيت شاگردان نايل آمد و بسيارى از درس او سود جستند و ازآ ن جمله فرزندان امام قاسم بن محمد و در راس همه، امام مؤيد بالله محمد بن قاسم (990 - 1054ق) و امام متوكل على الله اسماعيل بن قاسم (1019 - 1087 ق) و علامه احمد بن صالح بن ابى رجال (1029 - 1092 ق) مؤلف كتاب مهم مطالع البدور و مجمع البحور قرار دارند. وى همچنين منصبهاى سياسى متعددى را در طول عمر خود برعهده گرفت و در حالى كه كاتب امام قاسم بن محمد بود، به مقام وزارت فرزند وى، امام مؤيد بالله دست يافت و تا آخر عمر از وفاداران خاندان امامت زيديه باقى ماند. قاضى مسورى، سرانجام در سال 1079ق، در شهاره وفات يافت و در كنار قبر امام قاسم بن محمد به خاك سپرده شد. ^۱
كتاب الرسالة المنقذة من الغواية في طرق الرواية در موضوع جرح و تعديل و طرق روايات نوشته شده و در آن به نقد اهل رجال و خصومت آنان با شيعيان توجه شده است. مباحثى مانند: عدالت صحابه و نقد متن به ويژه عرضه حديث بر قرآن از ديگر مطالب اين كتاب است.
اين كتاب براى اولين بار در سال 1417ق / 1997م، به كوشش حمود بن عبدالله اهنومى و مرتضى بن زيد محطورى و به وسيله مكتبة مركز بدر العلمى الثقافى در صنعا در 206 صفحه منتشر شده است.
همچنين از اين شخصيت برجسته، كتاب ديگرى نيز به يادگار مانده به نام تحفة الأبرار كه بخشى از آن به وسيله خاورشناس آلمانى ويلفرد مادلونگ در كتاب تاريخ ائمة الزيدية به چاپ رسيده است.

28. لوامع الأنوار (فى جوامع العلوم و الآثار و تراجم اولى العلم و الإنظار)

مؤلف اين كتاب، برجسته ترين شخصيت و عالم معاصر زيديه، علامه ابوحسين مجدالدين بن محمد بن منصور مؤيدى حسنى است كه در شعبان 1332 ق، در يمن ديده به جهان