نهج البلاغه با تحف العقول در اين فراز غافل بوده و دقيقاً ترجمه متن نهج البلاغه را ارائه نموده است. در نهج البلاغه چنين آمده است:
«كلّ قائم في سواه... »
در اينجا اين سؤال مطرح مى شود كه آيا مترجم چون مراجعه به متن نهج البلاغه نموده، دچار چنين اشكالى شده يا اينكه در نسخه ديگرى از تحف العقول چنين عبارتى آمده است؟ دليل اين اشكال و مابقى اشكالات هيچ يك از اين دو نيست، بلكه علت سومى دارد كه بدان اشاره مى شود.
۲.بخشى از سخنان امام صادق(ع) تحت عنوان «صفة الخروج من الايمان»، ص ۵۹۴:و قل ما يلبث الإنسان على ضلالة حتى يميل بهواه إلى بعض ما وصفناه من صفة؛
۰.كم باشد كه انسان در گمراهى گام بردارد و هواى نفس، او را متمايل به بعضى از آنچه وصف كرديم، نسازد.
مترجم محترم «لَبِثَ» را به معناى «گام برداشتن» دانسته، درحالى كه «لَبِثَ» به معناى توقف، درنگ و ايستادن است و در هيچ يك از كتب لغت چنين معنايى براى آن درج نشده است.
«لبث»: اللام و الباء و الثاء حرف يدل على تمكُّث. يقال: لَبِثَ بالمكان: أقام. قال اللّه تعالى: «لم يلبثوا إلاّ ساعةً من نهار». ۱
لبث: اللَّبْثُ واللَّبَاثُ: المُكثُ... لُبثَة أى تَوَقُّف. ۲
طبق ترجمه آقاى حسن زاده حركت كردن در گمراهى و گام برداشتن در اين راه موجب خسارت و... مى شود و طبق فرمايش امام صادق(ع) حتى درنگ در گمراهى نيز جايز نيست؛ يعنى دو معناى كاملاً متضاد.
۳.در بخشى از كلمات قصار امام صادق(ع)، ص ۶۶۴:
1.معجم مقاييس اللغة، ج ۵، ص ۲۲۸.
2.لسان العرب، ج ۲، ص ۱۸۲.
