درحالى كه «ربّ» تنها به معناى پروردگار نيست و معانى مختلفى دارد كه همگى از يك معنا مشتق شده اند و آن «مالك بودن» است.
در لسان العرب چنين آمده است:
ربّ كل شى ءٍ: مالِكُهُ و مُسْتَحِقُّه ؛ و قيل: صاحبه. و يقال: فلان ربُّ هذا الشى ء أى مِلكُه له. و كلُّ من مَلِكَ شيئاً، فهو رَبُّه. ^۱
حتى در كتب لغت به اين وجه نيز اشاره شده است كه ربّ در برخى از موارد همان معناى آقا، ارباب و مولا را مى دهد، بنگريد:
و في حديث أشراط الساعة: و أن تَلِدَ الأمَةُ رَبَّها أو رَبَّتَها. قال: الرَّبُّ يُطلَق في اللغة على المالكِ و السَّيِّد و المُدَبِّر و المُربِّي و القَيِّم و المُنعم. ^۲
در اينجا نيز «ربّين» يعنى دو ارباب و يا به تعبير آقاى اتابكى «دو برده دار» و به تعبير انجيل متى دو آقا، دو سيد و مولا، معنا مى دهد.
اگرچه اين روايت در انجيل متى با الفاظ ديگرى آمده، ولى مضمون آن با متن ما يكى بوده و مؤيّد نظر ماست:
لا يمكن لأحد أن يكونَ عبداً لِسَيِّدين: لأنَّهُ إما أن يُبغِضَ أحَدهما فَيُحِبَّ ال آخر و إما أن يَلزمَ أحدهما فيهجُرَ ال آخر. لا يمكنكم أن تكونوا عبيداً لِلّه و المال معاً. ^۳
حال ترجمه عبارت موجود در تحف العقول را از رهاورد خرد مى آوريم:
به حقيقت به شما مى گويم: به راستى، بنده نمى تواند دو برده دار را خدمت كند و هرچه بكوشد ناگزير يكى را بر ديگرى ترجيح مى دهد. همچنين دوستى خدا و دوستىِ دنيا براى شما فراهم نيايد. ^۴

و امّا چرا؟

اكنون وقت آن است كه به چرايى غلطها و اشتباههاى اين ترجمه بپردازيم و از يك انحراف