ابوالفتوح، از مراتب علمى كمال بهره ورى را داشت، و از فضيلت بسيار برخوردار بود، و از علماء و مشايخ حديث رواياتى بسيار نقل مى كرد، و از همگى فضيلتها با اطلاع بود، و از آثار او رساله يوحنا را، كه به پارسى تأليف شده است ،نام برده اند. رساله يوحنا رساله ارزنده و لطيفى است كه در آن به بطلان مذاهب اربعه و درستى مذهب جعفرى ـ يعنى مذهب اماميه ـ پرداخته است. و مضامين آن را از زبان يوحناى ذمى انجيلى نصرانى نقل مى كند، و افزوده است كه يوحنا نخست كافر بوده، پس از آن مسلمان شد، و در ميان مذاهب مختلف اسلام به تفحص پرداخت، سرانجام مذهب حق شيعه را برگزيد.
اين كتاب، به سبك، طرائف ابن طاووس در امامت تأليف شده كه سيد اثر خود را از زبان عبدالحميد ذمى نگارش داده است.
و از جمله آثارى كه به وى نسبت داده اند رساله حسنيه به ضم حاى بى نقطه و سكون سين بى نقطه، پس از آن نون و پس از آن ياء مشدد و هايى كه در آخر آن است و اين كتاب هم رساله اى ارزنده و مشهور است. ابتدا به عربى تأليف شده بود. پس از آن برخى از دانشمندان آن را از عربى به پارسى برگردانيده اند. و اين رساله كه در بحث امامت است، از زبان كنيزكى به نام حسنيه، كه كافر بوده و سپس مسلمان شد، گرد آمده است. ۱
حسنيه، پس از آن كه آيين اسلام را برگزيد، در يكى از روزها، در حضور هارون الرشيد درباره امامت سخن گفت و به اثبات مذهب شيعه و ابطال ديگر از مذاهب پرداخت. و اين كتاب هم مانند كتاب رساله يوحنا از ارزش فوق العاده اى برخوردار است؛ در عين حال، صحت انتساب هيچ يك از آنها به ابوالفتوح ثابت
