1.فاضل معاصر آقاى شعرانى در مقدمه تفسير ابوالفتوح مى نويسد: مراد قاضى رحمه الله را از اينكه تفسير فخر رازى مقتبس از تفسير ابوالفتوح است ندانستم، چون تفسير فخر رازى هيچگونه شباهت به تفسير ابوالفتوح ندارد؛ و غرض تفسير سياق مفاد قرآن كريم است و تحقيق آنچه فهم آيات الهى بر آن توقف دارد. و در تفسير امام فخر اين غرض چنانكه بايد مراعات نشده، بر خلاف تفسير ابوالفتوح؛ و مطالب نيكو و دانستنى گرچه در تفسير رازى بسيار است اما نه مربوط به تفسير قرآن است و هر يك در محل مناسب در كتابى كه براى آن تأليف كرده اند بهتر و مشروح تر آمده. و گفته اند در تفسير امام فخر همه چيز هست غير تفسير؛ و ظريفى گفته است: بيهوده سخن بدين درازىتفسير كبير فخر رازى آرى بايد گفت فخر از خواندن تفاسير شيعه فائده كامل برده و از آن سخت متأثر شده، گاه بى اختيار مطالب شيعه را كه بر خلاف عقايد اشاعره و مذهب خود امام است به مقتضاى ذوق و فطرت خويش برگزيده و ذكر كرده. و به مناسبت چند آيه را شاهد آورده كه بر اساس عقيده شيعه تفسير شده، و اين موضوع مى رساند امام فخر تحت تأثير نكات شيعه قرار گرفته و به رويّه آنان تفسير نموده.

1.آقاى محدث (دام ظله) در مقدمه مفصلى كه براى تفسير گازر نوشته مرقوم مى دارد: از جمله اجازات ابوالفتوح اجازه اى است كه در اواخر ذيقعده سال ۵۴۷ هجرى كه براى يكى از شاگردانش در ظهر يكى از كتب خودش نوشته، ديگر اجازه اى است كه در پشت كتاب رجال نجاشى براى تاج الدين ابوجعفر محمد بن الحسين فرزند خود نوشته، و اجازه عمومى با حفظ شرايط به او داده، و تاريخ اين اجازه ماه ربيع الاول سال ۵۵۱ هجرى بوده. سوم از قول صاحب رياض نقل مى كند ربع اوّل تفسير ابوالفتوح را كه نسخه كهنسالى بود در اصفهان به مطالعه رسانيدم معلوم بود در روزگار ابوالفتوح نوشته شده. و در پشت آن تفسير به خط خود اجازه اى براى يكى از شاگردانش نوشته و تاريخ آن ۵۵۲ هجرى بوده، و معلوم بود علاوه بر او شاگردان ديگر و فرزند خود ابوالفتوح هم آن را نزد وى خوانده اند.

2.كتاب شهاب تأليف قاضى ابو عبداللّه محمد بن سلامت مغربى متوفى ۴۵۴ هجرى است، كه مشتمل بر كلمات قصار رسول اكرم(ص) بوده و عده اى از آن جمله شيخ ابوالفتوح آن را به نام فوق شرح كرده؛ و ظاهراً بايستى شرح مزبور عربى باشد.