كرده اند، بر ضد ما و مجله يادگار، كه افتخار پيروى مسلك آن مرحوم را داشته و دارد، به قول فرنگيها، زيادتر از سابق صفهاى خود را به هم فشرند تا حملات ايشان مؤثرتر شود، به توهم اينكه ديگر مثل سابق پشت ما به چنان كوه احدى نيست و از ميدان در كردن ما كارى آسان شده است؛ غافل از آن كه ما با وجود پشت شكسته و دل داغديده، در مقام مجاهده در راه حقيقت، كه مسلك مقدس و هميشگى استاد ما بوده است، همچنان ثابت قدميم و تا آنجا كه خداوند به ما قدرت و استطاعت دهد، آنى در طريقى كه هميشه همان را فقط پيموده ايم، دقيقه اى از پاى نمى نشينيم و يقين داريم كه روح پر فتوح استاد عظيم الشأن ما همواره هادى و مؤيد ماست و با مرگ ظاهرى آن زنده جاويد، هيچ وقت «آتشى كه نميرد هميشه» و مشعله افروز آن وجود مقدس مرحوم قزوينى بود، خاموش نخواهد شد؛ بلكه روز به روز نور و فروغ اين نار مقدس كه مجله محقر يادگار از «قبسى» است، فروزان تر خواهد شد و روزى خواهد رسيد كه مردم ايران مرحوم قزوينى را در نهضت و تجددى كه شروع شده و دير يا زود جلوه و شكوه محسوسى خواهد يافت، از بزرگ ترين پيشقدمان بلكه قائد اعظم آن بشناسند و بيش از آنچه امروز ما بر مرگ او تأسف مى خوريم و اشك مى ريزيم، دچار حزن و تأثر شوند ـ و عليه رحمة اللّه رحمت واسعه.
