وسعت حوزه علايق او را در مسايل تاريخى و ادبى قديم و جديد قابل ملاحظه نشان داد. مقاله ممدوحين سعدى او مقارن جشن هفتصدمين سالگرد تصنيف گلستان، تصنيف عالى ترين نمونه تحقيق در باب عصر سعدى تلقى شد.
قزوينى با آنكه بيشتر اوقاتش در اروپا و ايران صرف مطالعه در آثار قدماء مى شد، نسبت به ادبيات جارى عصر هم علاقه نشان داد. در اروپا مقاله اى كه در باب يكى بود و يكى نبود جمال زاده منتشر كرد، توجه او را به قصه نويسى نشان داد. در سالهاى اقامت او در ايران نيز، تحسين و اظهار اعجاب او نسبت به يك قصيده «خرسند زى اى مه سفر كرده»، اثر دانش بزرگ نيا و همچنين اظهار علاقه او نسبت به يك قصيده فرخ خراسانى، نشانه هايى از علاقه او به ادب جارى معاصر بود. مجموعه يادداشتهاى ناتمام مانده او، كه در مجله يادگار تحت عنوان «وفيات معاصرين» نشر شد، شاهدى ديگر بر توجه خاص او به احوال اهل عصر است. يادش خوش باد كه بعد از نيم قرن هنوز تحقيقات او مورد استناد و هدايت محققان بعد از اوست.
اقدام به بزرگداشت او توجه ايران امروز را به ارزشهاى فرهنگ خويش نشان مى دهد. درود بر عزيزان امروز كه با مقالات خويش ياد آن يگانه قرن را احياء كردند!