وسعت حوزه علايق او را در مسايل تاريخى و ادبى قديم و جديد قابل ملاحظه نشان داد. مقاله ممدوحين سعدى او مقارن جشن هفتصدمين سالگرد تصنيف گلستان، تصنيف عالى ترين نمونه تحقيق در باب عصر سعدى تلقى شد.
قزوينى با آنكه بيشتر اوقاتش در اروپا و ايران صرف مطالعه در آثار قدماء مى شد، نسبت به ادبيات جارى عصر هم علاقه نشان داد. در اروپا مقاله اى كه در باب يكى بود و يكى نبود جمال زاده منتشر كرد، توجه او را به قصه نويسى نشان داد. در سالهاى اقامت او در ايران نيز، تحسين و اظهار اعجاب او نسبت به يك قصيده «خرسند زى اى مه سفر كرده»، اثر دانش بزرگ نيا و همچنين اظهار علاقه او نسبت به يك قصيده فرخ خراسانى، نشانه هايى از علاقه او به ادب جارى معاصر بود. مجموعه يادداشتهاى ناتمام مانده او، كه در مجله يادگار تحت عنوان «وفيات معاصرين» نشر شد، شاهدى ديگر بر توجه خاص او به احوال اهل عصر است. يادش خوش باد كه بعد از نيم قرن هنوز تحقيقات او مورد استناد و هدايت محققان بعد از اوست.
اقدام به بزرگداشت او توجه ايران امروز را به ارزشهاى فرهنگ خويش نشان مى دهد. درود بر عزيزان امروز كه با مقالات خويش ياد آن يگانه قرن را احياء كردند!

به كوشش ايرج افشار انتشار يافت، وسعت و تنوع اشتغالات او را در زمينه فرهنگ و ادب اسلامى و ايرانى نشان مى دهد. اين مجموعه دقت نظر، امانت در تحقيق و حوصله فوق العاده او را در دنبال كردن نكات تاريك تاريخ و لغت و رجال ارائه مى كند، اما نمى توان حدود دانش و تجربه علمى او را از اين طريق ارزيابى كرد؛ فقط جزء كوچكى از ذخاير علمى او را در اين زمينه ها مى توان دريافت در بين اين يادداشتها چند صفحه اى كه در باب نصيحة الملوك غزالى، طبع جلال همايى نوشته است، از جالب ترين و شيرين ترين نمونه انشاى او در مباحث مربوط به نقد و تحقيق محسوب است.
در بين آثارى كه او در مجموعه اوقاف گيپ نشر كرد، كتاب چهار مقاله نظامى عروضى و كتاب لباب الألباب تصنيف محمد عوفى و مرزبان نامه، انشاى سعدى الدين وراق، با نقد ادباى تهران مواجه شد. با اين حال در ايران آن روز، كسى وجود نداشت كه بتواند هيچ يك از آن سه كتاب را با همان اندازه دقت و وسواس علمى تصحيح و نشر كند. تصحيح انتقادى او از تاريخ جهانگشا تصنيف عطاملك جوينى در ايران و اروپا، مورد تحسين و اعجاب فوق العاده محققان عصر واقع شد. در جريان طبع و تصحيح مجلدات سه گانه اين اثر بود كه بين خاتمه طبع مجلد دوم و پايان مجلد سوم كتاب فترتى طولانى روى داد و به دنبال تحقيقى كه در باب علت اين فترت انجام شد، معلوم گشت كه ترديد در باب يك شعر عربى، كه در متن آمده بود و مأخذ آن مجهول مانده بود، قزوينى را به متوقف كردن كار و مرورى جدى بر تمام متون عربى مورد اعتماد واداشته بود. اين نكته، حوصله فوق العاده او را در دنبال كردن مسائل و اجتناب كردن از اظهار حدسهاى احتمالى نشان مى دهد و اين جمله درسهاى عمده اى بود كه وى به محققان عصر داد. مجموعه مقالات سابق او، كه تحت عنوان بيست مقاله قزوينى در دو مجلد جداگانه به وسيله ابراهيم پور داوود و عباس اقبال نشر شد،