فخر الدين رازى اساس تفسير كبير خود را از آنجا اقتباس نموده و جهت دفع توهم انتحال بعضى از تشكيكات خود را بر آن افزوده. در مطاوى اين مجالس پر نور، شطرى از روايات و لطايف نكات و اشارات او مسطور است و او را تفسيرى عربى هست كه در خطبه تفسير فارسى به آن اشاره نموده؛ اما تا غايت به نظر مطالعه فقير نرسيده. و شيخ عبدالجليل رازى در بعضى از مصنفات خود ذكر شيخ ابوالفتوح نموده و گفته: خواجه امام ابوالفتوح رازى، مصنّف بيست مجلد است از تفسير قرآن. و در موضع ديگر گفته كه خواجه امام ابوالفتوح رازى، بيست مجلد تفسير قرآن اوست كه ائمه و علماى همه طوايف طالب و راغب اند آن را. و ظاهراً اكثر آن مجلدات ۱ از تفسير عربى او خواهد بود؛ زيرا نسخه تفسير فارسى او چهار مجلد است كه هر كدام به قدر هزار بيت باشد و شايد كه هشت مجلد نيز سازند. پس باقى آن مجلدات از تفسير عربى او خواهد بود. وفقنااللّه لتحصيله و الاستفادة منه بمنه و جوده. از بعضى ثقات مسموع شده كه قبر شريفش در اصفهان واقع است ـ و اللّه تعالى أعلم. انتهى.
و در مقدمه چاپ اول سخن قاضى را نقل كرده و بر دو موضع اعتراض نموده است: يكى آن كه بيست جلد، همين تفسير است به نص شيخ منتجب الدين و ابن شهرآشوب. ديگر آن كه قبرى كه در اصفهان به نام قبر شيخ ابوالفتوح معروف بود، از شيخ ابوالفتوح عجلى شافعى متوفا به سال 600 است، نه از ابوالفتوح مفسر شيعى.
و اين بنده كاتب سطور گويد: مراد قاضى رحمه الله را از اين كه تفسير فخر رازى مقتبس از تفسير ابوالفتوح است، ندانستم؛ چون تفسير فخر رازى هيچ گونه شباهت به تفسير ابوالفتوح ندارد و غرض تفسير بيان مفاد قرآن كريم است و تحقيق آن چه فهم آيات الهى بر آن توقف دارد و در تفسير امام اين غرض چنان كه بايد، مراعات نشده؛ بر
