عبدالرحمان، كه عم والد اوست، صحيح نيست؛ چون مؤلف او را درك نكرد و حاجى ميرزا حسين نورى در مستدرك اشتباه كرده و مفيد را از مشايخ مؤلف شمرده است به اعتماد نسخه فهرست شيخ منتجب الدين كه در ضمن نام مفيد گويد: «أخبرنا بكتبه جماعة منهم السيدان المرتضى و المجتبى ابنا الداعى الحسنى و ابن أخيه الشيخ الإمام أبوالفتوح الخزاعى عنه (رحمهم اللّه تعالى)».
و مرحوم قزوينى گويد:
كلمه «عنه» پس از كلمه خزاعى زايد و غلط است و در نسخه چاپى فهرست، يعنى آن كه در بحار آورده، كلمه عنه موجود نيست؛ امّا در كتاب أمل الآمل سهواً ناسخ زياد كرده.
و اعتماد مرحوم قزوينى در تخطئه صاحب مستدرك بر قول ابن حجر است كه تاريخ وفات مفيد نيشابورى را در سال 445 نوشته است و اين تاريخ پيش از تولد ابوالفتوح رازى است و ما پيش از اين گفتيم كه تاريخ وفات مفيد، كه ابن حجر آورده، صحيح نيست و قرائن بر عدم صحت آن آورديم و باز در اين جا گوييم: شيخ منتجب الدين درباره سيد مرتضى و مجتبى ابنا الداعى گويد: من ايشان را ديدم و بر آن ها قرائت كردم و آن ها همه مرويات عبدالرحمان مفيد نيشابورى را براى من روايت كردند و اين دو سيد شريف مرتضى و مجتبى معاصر و هم طبقه شيخ ابوالفتوح رازى بودند و شيخ منتجب الدين گويد: آن ها مفيد نيشابورى را ديدند و كتب او را براى من روايت كردند. پس شيخ ابوالفتوح نيز بايد او را ديده باشد و چون شيخ منتجب الدين در مائه ششم مى زيست، سيّدين را هم در مائه ششم ملاقات كرد و بر آنها قرائت نمود؛ مثلاً در حدود 530، و اگر وفات مفيد نيشابورى در سال 445 صحيح باشد، بايد سيدين قبل از اين تاريخ او را ملاقات كرده باشند و خودشان هم در سلك رجال بوده و عمرى بيش از صد سال يافته باشند. پس با ضميمه قراين ديگر بايد گفت: وفات