واژگان پارسى بهره جويد؛ بر خلاف برخى همزمانهايش، چون نصراللّه منشى و يا مؤلف انوار سهيلى، كه آثارشان انباشته از واژگان وارده عربى است.
رخساره زيباى ديگر تفسير، كاربرى اشعار پارسى است كه گرچه ابوالفتوح نام هيچ يك از سرايندگان را باز نگفته ـ كه به نظر عسكر حقوقى شايد به دليل اشتهار شعر و نامدارى سرايندگان بوده ـ اما در چند جا از حكيم سنايى و عنصرى و يوسف عروضى نام برده است كه همگى اين جلوه ها را شادروان قزوينى به نيكى بر تابانده است.
در اينجا بيفزايم كه دكتر عسكر حقوقى نيز براى پايان نامه دكتراى خويش موضوع «سبك و خصوصيات دستورى و لغوى تفسير ابوالفتوح رازى» را به راهنمايى شادروان دكتر ذبيح اللّه صفا برگزيده كه در ارديبهشت 1335 اين پايان نامه، انگيزه دكتراى او شد.
دكتر عسكر حقوقى، پس از آن به تكميل و تزييد پايان نامه، سالى چند مشغول شد. او حتى در مأموريت دانشگاهى اش به دانشگاه استراسبورگ بيكار ننشست و مطالعه و يادداشت بر آن مقوله را تداوم بيشترى بخشيد؛ آن گونه كه آن پايان نامه فزون از دو هزار صفحه يادداشت شد.
دكتر عسكر حقوقى در مهر 1345 از سفر فرانسه به تهران بازگشت و يادداشتهايش را به دكتر محمد معين ارائه داد. دكتر معين او را بر انگيخت تا تأليفش را به دانشكده ادبيات و علوم انسانى بنمايانده كه اگر تأييد و تصويب شد، آن را براى چاپ به مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران بسپارند.
سپاس شوراى دانشكده ادبيات را كه با تأييدشان، تأليف جامع دكتر عسكر حقوقى سرانجام به سال 1346 در سه جلد در تيراژ 1200 مجلد چاپ و منتشر شد.
گفتنى است كه چاپ جلدهاى يكم و دوم تفسير ابوالفتوح رازى در پادشاهى
