مظفرالدين شاه و جلدهاى سوم و چهارم و پنجم در سالهاى 1313 و 1314 و 1315 در هنگامه پادشاهى رضا شاه چاپ شده است.
هدف از بازچاپ آثار خطى و چاپ سنگى، ارائه اثر براى پژوهشگران بيشتر است. در دسترس بودن اين گونه آثار براى عموم پژوهشگران اين امتياز را دارد كه پژوهش انحصارى از بين مى رود و پژوهشگر ديگر مجاز نيست با حروفچينى متن، بدون ويرايش كتاب را تكثير و با «به كوشش» سر و ته قضيه را ببندد.
يادآورى مى كنيم كه به علت طولانى شدن پيشگفتار، پاره نخست پيشگفتار را در سرآغاز جلد نخست آورديم و بخش بزرگ پيشگفتار را كه نگرش بر تاريخ تدوين قرآن، برابرى تفسيرهاى معروف و وجوه تمايز آنها، واژگان دخيل، نقش ملتها و فرهنگ ها در پديدارى ،تطور و پويايى يا خمودگى شاخه هاى فقاهت را در سرآغاز جلد دوم مى آوريم و پس از مقدمه شادروان قزوينى نقل مى شود.
برون آمدن شيعه از لاك گذشته نگرى
با پديدارى فقيهان خود گرا، كه خود تابعى از شرايط جوامع متحول و رو به تزايد آن روزگاران بود، بخصوص كه اخباريگرى و توجه دقيق به نص و متابعت از آن نصوص، پاسخى بر مسائل پيچيده جوامع پيشرفته نبود؛ زيرا كه حكومتهاى خلفا با در هم شكستن حكومتهاى سرزمينهاى نوگشوده با جوامعى روبرو مى شدند كه قوانين حاكم بر روابط اجتماعى آنان پيشرفته تر از جوامع عربى بود. از اين رو ضرورت بازنگرى و رويكرد به آراى نو، زمينه پديدارى فقيهان نو انديش را فراهم ساخت.
فقه شيعه نيز، كه در پايانه روزگاران غيبت كوتاه امام زمان و سرآغازى غيبت بزرگ او، كارش منحصر به نقل و نص و حديث بود و برون از نص و حديث، به
