اسيران را آزاد ساخت و به تقسيم غنايم پرداخت. هنگام تقسيم، سپاهيان اسلام، آن چنان شتاب و بى نظمى نمودند كه رداى پيامبر صلى الله عليه و آله را از دوشش ربودند. از گزارش اين نبرد به اعتبار و شخصيت و عظمت بديل بيش از پيش پى مى بريم (ابن حجر و ابن سعد، همان شماره هاى پيشين؛ نيز يعقوبى، ج 1 ،ص 591).
5 ـ تبوك
پيامبر صلى الله عليه و آله تا رجب (نهم هجرى) در مدينه ماند و سپس با اخبارى كه به او رسيده بود، مردم را براى جنگ با روميان فرا خواند و عده اى از اطرافيان خويش را براى دعوت قبائل به جهاد به اطراف فرستاد؛ از آن جمله بود بديل بن ورقاء كه سوى قبيله «بنى كعب» رهسپار شد (ابن هشام، ج 4، ص 159؛ مقريزى، ج 1، ص 446).
6 ـ همان گونه كه گذشت
ابن سعد واقدى حضور بديل در «حجة الوداع» (دهم هجرى) را ياد مى كند و از طريق عبداللّه بن موسى روايت مى كند كه بديل گفت: پيامبر صلى الله عليه و آله در حجة الوداع در ايام تشريق (سه روز پس از عيد قربان) دستور داد به ميان مردم رفته، ندا دهند: اين روزها را روزه نگيريد، بخوريد و بياشاميد (الطبقات، همان شماره پيشين).
از حادثه «بئر معونه» تا «حجة الوداع» حضور بديل و خزاعه را در تاريخ اسلام به بررسى گذاشتيم. اكنون خواهيم ديد كه اهل سيرت، افزون بر آثار مذكور، نشانه هاى تاريخى ديگرى در زندگى بديل ياد كرده اند كه بر اهميت و تأثير وجودى او در تاريخ اسلامى دلالت دارد:
1. نامه پيامبر صلى الله عليه و آله به بديل
اين نامه به خط على بن ابى طالب عليه السلام بوده و از طريق سلمه فرزند بديل روايت شده و محتمل است كه پيامبر صلى الله عليه و آله آن را پس از «صلح حديبيه» ارسال فرموده باشد؛ چه آنكه
