منابع و مآخذ مقاله

1. تفسير ابوالفتوح، ج 1.
2. تفسير كبير، فخر رازى، ج 1.
3. فوايد الرضويه، حاج شيخ عباس قمى.
4. الذريعه، حاج شيخ آقا بزرگ تهرانى.
5. الطبقات، ابن سعد.
6. الاصابه، ابن حجر.
7. أسد الغابه فى معرفة الصحابه، ابن اثير.
8. الاستيعاب، ابن عبدالبر.
9. إمتاع الأسماع، المقريزى.
10. قاموس الرجال، علامه شوشترى.
11. سيرة رسول اللّه ، ابن هشام.
12. الكامل، ابن اثير.
13. أعيان الشيعه، سيد محسن امين.
14. تاريخ طبرى، طبرى.
15. البدايه، ابن اثير.

ب) در حوادث حنين و تبوك و طائف، عبداللّه حضور داشته است (همان منابع).
ج) وى در خلافت عمر، و به سال 23 هجرى، بنا به روايتى، مأمور فتح اصفهان گرديد و تمام آن نواحى را گشود (ابونعيم، ذكر اخبار اصفهان، ج 1، ص 29 ـ 28).
د) عبداللّه در جنگ «صفّين» (36 هجرى) همراه على بن ابى طالب عليه السلام بود و در اين نبرد به شهادت رسيد و برادرش عبدالرحمن او را از ميدان جنگ بدر برد (يعقوبى، ج 1، ص 182).
و از اينجاست كه شيخ طوسى، به نقل از فضل بن شاذان، عبداللّه بن بديل را به عنوان تابعى بزرگ و رئيس و زاهد مى ستايد (اختيار معرفة الرجال، ص 69). اگر مقصود فضل و شيخ طوسى همين عبداللّه بن بديل باشد، اطلاق تابعى بر او راست نيايد؛ چه آنكه از فتح مكّه به بعد، وى خالصانه همراه پيامبر صلى الله عليه و آله بوده است و از صحابيان محسوب مى گردد.
بدين ترتيب است شمارى از خاندان بديل و بررسى آن و ادامه اين شجره طيبه تا ابوالفتوح رازى و پس از او تا قرن هفتم و هشتم هجرى كه نشانه هايى از آن در تاريخ و كتب رجالى آمده است.
ابوالفتوح رازى در تفسير بزرگ خود، روض الجنان و روح الجنان فى تفسيرالقرآن، مشهور به تفسير ابوالفتوح، در دو جاى آن گفته كه نسبت به خزاعه دارد: يكى در ذيل تفسير آيه «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا...» (آل عمران (2): 163) در مورد نافع بن بديل كه همراه ابوبراء سيد بنى عامر به نجد فرستاده شد، گويد: و اين مرد (نافع بن بديل) از پدران ما است (تفسير، ج 93، ص 245). همو ضمن تفسير آيه «هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ...» (الفتح (48): 25) هنگامى كه از حديبيه و بديل بن ورقاء ياد مى كند، مى گويد: و او (بديل) از پدران ما است (تفسير، ج 1، ص 226 ـ 225).