الف) تفسير روض الجنان و روح الجنان

(1)مقدمه چاپ اول كتاب تفسير ابوالفتوح ^۱

سيدكاظم بن يوسف طباطبايى تبريزى

هو اللّه تعالى شأنه العزيز
جلد اول كتاب مستطاب تفسير كلام اللّه المجيد است كه عالم ربانى و فاضل صمدانى الشيخ الاجل شيخ ابوالفتوح رازى قدس سره تفسير كرده اند و در اين عهد سعادت مهد كه از يمن و اقبال بى زوال اعلا حضرت قدر قدرت اقدس جهان مطاع همايونى السلطان بن السلطان بن السلطان بن السلطان والخاقان بن الخاقان بن الخاقان بن الخاقان السلطان مظفرالدين شاه قاجار (خلد اللّه ملكه و سلطانه مادام الليل و النهار) نير علم و عرفان را فرغى تازه و آفتاب معارف و حكم را بزوغى بى اندازه حاصل است به امر قدر قدر همايونى در مطبعه خاصه شاهنشاهى به زيور طبع آراسته گشت.

وبه نستعين و نستمدّ
بسم اللّه الرحمن الرحيم
«الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلى عَبْدِهِ الْكِتابَ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً»
و بعد سپاس و ثنا مخصوص حضرت كبريايى است و سزاوار لطيف رهنمايى كه تنزيل مبين را با جبرئيل امين از مصدر فيض وجود به عرصه شهود، واز عالم پاك به ساحت خاك فرو فرستاد تا به دلالت كلمات تامّات و آيات باهرات و هدايت

شيخ ابوالفتوح رازى است.
اين جلد، در دو بخش عربى و فارسى و به ترتيب سال تأليف و وفات صاحبان اثر و يا به ترتيب تاريخ چاپ كتاب ها جمع آورى شد.
جلد سوم شناخت نامه شامل مجموعه گفتارهاى علما از زمان ابوالفتوح تاكنون در مورد آثار و كتب شيخ ابوالفتوح رازى (اعم از آثار قطعى او و آثار منسوب به وى) و كتاب شناسى و نسخه شناسى و شرح آثار ابوالفتوح رازى و نيز مجموعه مقدّمه ها و مقالات علمى درباره آثار وى است.
در اين جلد، كتاب شناسى ها و نسخه شناسى ها و گزارش ها، بر اساس اهمّيت آثار ابوالفتوح و اعتبارِ نسبت آنها به وى، مرتّب شده اند، بدين گونه كه ابتدا كتاب شناسى و نسخه شناسى و گزارش تفسير روض الجنان آمده است ـ كه مهم ترين اثر ابوالفتوح است و كسى در نسبت آن به ابوالفتوح، ترديد نكرده است ـ و سپس كتاب روح الأحباب (شرح شهاب الأخبار) و پس از آن، رساله حُسنيه و رساله يوحنّاى ذِمّى و... . بدين ترتيب، متون هر بخش، بر اساس سال تأليف و وفات مؤلف و يا سال چاپ كتاب ها سامان يافت.
آماده سازى اين مجموعه، با شناسايى متون مرتبط، آغاز شد و با تفكيك و تقطيع و فصل بندى و مرتّب سازى اين متون و حذف مطالب تكرارى و ويرايش و يكدست كردن آنها و... به انجام رسيد.
در مرحله ويرايش، سعى شد كه تا جاى ممكن، تصرّفى در متن آثار گردآورى شده صورت نگيرد و همه اين متون، صرفا با ويرايش صورى و يكسان سازى رسم الخطّى در معرض ديد پژوهشگران قرار گيرند.
على اكبر زمانى نژاد تابستان 1384