باشند (5)».

نسخه چاپى ^۱ :

«فرو فرستادن كتاب از خداوند عزيز درستگار (2) نيافريديم آسمانها و زمين را و آنچه ميان آن دو است مگر براستى و مدت نامبرده و كسانيكه كافر شدند از آنچه بيم كرده شدند رو گردانند (3) بگو آيا ديديد آنچه مى خوانيد از غير خدا بنماييد مرا چه چيز آفريدند از زمين يا مر آنها را شركتى است در آسمانها بياوريد مرا به كتابى از پيش اين يا از دانشى اگر هستيد راستگويان (4) و كيست گمراه تر از آنكه مى خواند از غير خدا كسى را كه استجابت مر او را تا روز رستخيز و آنها از دعاء خودشان بى خبرانند (5)».
نمونه اى از تفسير آيات:
«قديم (جل جلاله) بر سبيل منت و تذكير نعمت كفت ما كشاديم براى تو كشادنى ظاهر اين قول انكس است كه كفت فتح حديبه (نسخه چاپى حديبيه) يا فتح خبير خواست و ان دو فتح بوذ يكى ماضى يكى حال و انك حال بوذايد بس بس از محصول اين امذ براى ان بلفظ كفت و بر اين قول ايت بر ظاهر خوذ باشد مجاهد و عوفى گفتند: فتح خبير است. جابر گفت: فتح حديبه است و اما بر سبيل وعد و بشارت كفت: «إِنّا فَتَحْنا» على معنى سنفتح . ما ترا فتح خواهيم دادن يعنى فتح مكه، و اين قول قتاده است و قولى است جامع هر دو را.... الخ (تفسير آيه «إِنّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً» از سوره الفتح).
به طور كلى در اين نسخه، مثل همه نسخه هاى قديمى، كلمات كم نقطه هستند، دالهاى فارسى غالباً ذال است. «پ» و «چ» و «گ» را كاتب «ب» و «ج» و «ك» نوشته است. «مى» استمرار در افعال جدا است؛ مثل مى گويى، مى گفت، مى كرد و مى زدم.
باى تأكيد يا اضافه متصل نوشته شده است: بپيغامبران، بمن، بافريدن (به

«بنام خذاى بخشايشكر (1) فرستادن كتاب از خذاى قوى محكم كار (2) در آسمانها و زمين دلايلى هست مومنانرا (3) و در آفريدن شما و انج مى براكند از رونده ها [الحاقى است] علاماتى است كه كروهى را كه بيقين دانند (4) و كرديدن شب و روز و انج فرو فرستاد خداى از آسمان از روزى زنده كرد بآن زمين را پس مركش و كردانيدن بادها علاماتى هست كروهى را كه خرذ دارند (5)».

نسخه چاپى ^۱

«به نام خداوند بخشاينده مهربان (1) حم فرو فرستادن از خداى عزيز و درستكار است (2) به تحقيق در آسمانها و زمين هر آينه آيت هاست مر گروندگان را (3) و در آفرينش شما و آنچه پراكنده مى شود از جنبنده ها آيتهاست براى گروهى كه يقين كنندگان اند (4)و اختلاف شب و روز و آنچه فرستاد خدا از آسمان از روزى پس كرد زنده بآن زمين را بعد مردنش و گردش بادها آيتهاست براى گروهى كه مى يابند (5)».
همين نمونه ارزش نسخه را به خوبى آشكار مى سازد و نشان مى دهد نسخه مورد بحث، براى تهيه متن انتقادى از كتاب بسيار در خور شايسته است.
نمونه ديگر از رسم الخط نسخه از سوره مباركه الاحقاف:

نسخه خطى:

«فرو فرستادن كتاب از خداى قوى محكم كار (2) نيافريديم آسمانها و زمين را و انج ميان است مگر براستى و وقتى نام زد و آنان كه كافر شدند از انج مى ترسانيدند ايشان را برگشته اند (3) بكو ببينى انج مى خوانى مر خذاى را بنماى مرا تا چه آفريده اند از زمين يا ايشانرا انبازى هست در آسمانها بيارى من كتابى از بيش اين يا روايتى از علم اگر شما راست كرى (4) و كيست كم راه تر از انك خواند به جز خذاى آنرا كه اجابت نكند او را تا به روز قيامت و ايشان از خواندن ايشان غافل