1.تا آنجا كه تقريباً از همه دستنوشته هاى معتبر از تفسير ابوالفتوح برمى آيد، اين كتاب اساساً بيست جلد بوده، كه هيچ كدام از چاپهاى موجود اين مبنا را رعايت نكرده اند. در زير آغاز مجلدات بيست گانه كه مورد اتفاق همه نسخه هاى خطى است مشخص مى شود: ـ جلد اول بسمله و آغاز تفسير از سوره فاتحه. ـ جلد دوم، از «وَ إِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ...» آيه ۶۷، سوره بقره (۲). ـ جلد سوّم، از «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ...» آيه ۱۸۳، سوره بقره (۲). ـ جلد چهارم، از «أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْراهِيمَ فِي رَبِّهِ...» آيه ۲۵۸، سوره بقره (۲). ـ جلد پنجم، از «يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ...» آيه ۱۰۶، سوره آل عمران (۳). ـ جلد ششم، از «فَكَيْفَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ...» آيه ۶۲، سوره نساء (۴). ـ جلد هفتم، از «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ...» آيه ۵۴، سوره مائده (۵). ـ جلد هشتم، از «وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَيْهِمُ الْمَلائِكَةَ...» آيه ۱۱۱، سوره انعام (۶). ـ جلد نهم، از «وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ...» آيه ۱۷۱، سوره اعراف (۷). ـ جلد دهم، از «وَ جاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرابِ...» آيه ۹۰، سوره توبه (۹). ـ جلد يازدهم، از اول سوره يوسف (۱۲). ـ جلد دوازدهم، از اول سوره نحل (۱۶). ـ جلد سيزدهم، از «وَ إِذْ قالَ مُوسى لِفَتاهُ...» آيه ۶۰، سوره كهف (۱۸). جلد چهاردهم، از ابتداى سوره مؤمنون (۲۳). در پايان جزء چهاردهم از نسخه شماره ۱۳۲ آستان قدس رضوى مورخ صفر ۸۴۹ اين يادداشت به چشم مى خورد: «وظاهر آن است كه آخر جزء رابع عشر اين موضع است: «وَ لَقَدْ آتَيْنا» اول جزء خامس عشر است از اجزاى تفسير كه مصنف رحمه الله تقسيم نموده؛ چون دراين كتاب ظاهر نكرده از نسخه ديگر، كه مصحح است، تصحيح نموده شد». ـ جلد پانزدهم، از «وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ...» آيه ۱۵، سوره نمل (۲۷). ـ جلد شانزدهم، از «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِناتِ...» آيه ۴۹، سوره احزاب (۳۳). ـ جلد هفدهم، از ابتداى سوره مؤمن (۴۰). ـ جلد هجدهم، از ابتداى سوره حجرات (۴۹). ـ جلد نوزدهم ظاهراً از آغاز سوره حديد (۵۷). ـ جلد بيستم از ابتداى سوره مزمّل (۷۳).

1.نقد ادبى، دكتر عبدالحسين زرين كوب، (تهران، ۱۳۳۸)، ص ۱۵۵.