«وَلَوْ نَشاءُ لَمَسَخْناهُمْ عَلى مَكانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطاعُوا مُضِيًّا وَلا يَرْجِعُونَ * وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَ فَلا يَعْقِلُونَ * وَما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَما يَنْبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلاّ ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ * لِيُنْذِرَ مَنْ كانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكافِرِينَ» يس (36): 67 ـ 70.
ترجمه از نسخه مورخ 595:
«و اگر خواهيم بگردانيم صورت ايشان بر جايشان نتوانند گذشتن و باز نيايند. و هر كس را كه دراز عمر كنيم بازگردانيم او را در خلق، خرد ندارند اينان؟
و نه آموختيم او را شعر و نبايد او را، نيست اين مگر ياد كردى و قرآنى روشن. تا بيم كند آن را كه بود زنده باشد و واجب شود گفتار بر كافران».
ترجمه از نسخه مورخ 556 (برگ 61 ـ ر):
«و اگر ما خواهيم بگردانيم صورت ايشان بر جاى خود، نتوانند گذشتن و باز نيايند. و هر كس را دراز عمر كنيم باز گردانيم در خلق، خرد ندارند اينان؟
و نياموختيم او را شعر و نبايد او را، نيست اين الاّ ياد كردى و قرآنى بيان كنند [كذا].
تا بترسانند آن را كه زنده است و واجب شود عذاب بر كافران».
در قسمتهاى تفسيرى، تا آنجا كه در جلد شانزدهم ـ كه از هر دو نسخه در دست داريم ـ مقايسه كرده ايم، نيز تفاوتهاى مختصرى در حد طبيعى دو نسخه ديده مى شود. گذشته از وجود اين اختلافها، كه براى روشن شدن صورت صحيح تر كلمات و جملات مفيد است، در موارد زيادى افتادگيهاى نسخه اساس (556) را با اطمينان كامل مى توان از اين نسخه تكميل و ابهامهاى موجود در واژه ها و عبارات را رفع كرد. به نمونه زير دقت شود:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاّ أَنْ يُو?ذَنَ لَكُمْ إِلى طَعامٍ غَيْرَ ناظِرِينَ إِناهُ وَلكِنْ إِذا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذلِكُمْ كانَ يُو?ذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ وَاللّهُ لا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَإِذا سَأَلُْتمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَما كانَ لَكُمْ أَنْ تُو?ذُوا رَسُولَ اللّهِ وَلا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِكُمْ كانَ عِنْدَ اللّهِ عَظِيماً» احزاب (33): 53.
ترجمه از نسخه مورخ 595:
«اى آنان كى گرويده ى [= گرويده ايد] مروى در خانهاى پيغامبر، الاّ آن گه كى دستورى دهند شما را با طعامى جز گوش دارنده رسيدن آن را و لكن چون بخوانند شما را در شوى و چون طعام بخورى بپراگنى و نه طلب انس كننده براى حديثى كى آن مى رنجانيد پيغامبر را شرم مى دارد از شما و خداى شرم ندارد از حق و چون خواهى ازيشان متاعى بخواهى از پس پرده، آن پاك تر بود دلهاى شما را و دل هاى ايشان را و نباشد شما را كه رنجه دارى رسول خداى را و نه آنك بزنى كنى زنان او را از پسِ او هرگز كى آن باشد نزديك خداى بزرگ».
ترجمه از نسخه مورخ 556 (برگ 2 ـ ر): «اى آنان كه گرويده اى مروى در خانهاى پيغامبر الا آنگه كه دستورى دهند شما را به طعامى جز گوش دارند آن را رسيدن و لكن چون بخوانندتان در روى چون طعام بخورى بپراگنى و نه طلب انيس كنند براى حديثى كه آن مى رنجانيد پيغامبر را شرم مى دارد از شما و خداى شرم ندارد از حق. و چون خواهى ازيشان متاعى بخواهى من از پسِ پرده [كذا] آن پاك تر بود دلها شما را و دلهاى ايشان را. نباشد شما را كه رنجه دارى رسول خداى را و نه بزنى كنى زنان او را از پسِ او هرگز آن باشد به نزديكِ خداى بزرگ».