203
شناخت نامه شيخ ابوالفتوح رازي ج3

(13)اصلى در تصحيح انتقادى تفسير ابوالفتوح رازى ۱

دكتر محمد مهدى ناصح ـ دكتر محمد جعفر ياحقى

هنگام تصحيح و مقابله مجلّدات شانزده و هفده ۲ تفسير روض الجنان و رَوح الجَنان مشهور به تفسير ابوالفتوح رازى، بر اساس نسخه اى كهن ۳ و استوار مورّخ 556 ق و مقابله آن با شش نسخه كهن ديگر، نكته ها و ضابطه هايى به دست آمد كه هم بيش از پيش، كم اعتبارى برخى از نسخه هاى متأخّر را بر ما مسلّم داشت و هم اشتباهها و شتاب كاريهاى هر سه چاپ موجود پيشين، و در نتيجه از لزوم تجديد چاپ انتقادى آن را آشكار كرد. در اين جا مجال آن نيست كه به همه نكته ها و يافته ها اشارتى بكنيم؛ تنها بر سر آنيم كه يكى از آن نكته ها را دقيق تر مورد بررسى قرار دهيم و آن گاه ذوق ارباب معرفت را به داورى فراخوانيم و بپرسيم كه: آيا با اين گونه ضابطه ها مى توان مدّعى پيدا كردن كليد در تصحيح متون شد و آن را مثلاً در موارد

1.جله مشكوة، ش ۶، سال ۱۳۶۳ش، ص ۹ ـ ۲۵.

2.براى اين از مجلّد هفده و شانزده آغاز كرده ايم كه قديم ترين و معتبرترين نسخه خطى، يعنى نسخه مورخ ۵۵۶ آستان قدس رضوى، اين بخش از تفسير ما را شامل مى شود.

3.اين نسخه، چنان كه در متن ياد كرديم، مجلّدات شانزده و هفده از تفسير بيست جلدى روض الجنان، يعنى از آيه ۴۹ سوره اجزاب (۳۳) تا پايان سوره فتح (۴۸) را شامل مى شود، و از سالها پيش شناسايى و معرّفى شده بود. مطلع الشمس محمد حسن خان صنيع الدوله، (چاپ سنگى ۱۳۰۱ق) ج ۲، ص ۴۸۶، فهرست كتب كتابخانه آستان قدس رضوى، اوكتايى، ۱۳۰۵، ص ۴۴ـ۴۵ تقى بينش، «نفائس كتابخانه آستان قدس، دو تكه از تفسير ابوالفتوح رازى»، نامه آستان قدس، ش ۵ (ارديبهشت ۱۳۴۰) ۴۴ـ۵۱ و ش ۶ (خرداد ۱۳۴۰) ص ۵۰ـ۵۶ و ش ۷ (مرداد ۱۳۴۰) ص ۳۷ـ۴۲.


شناخت نامه شيخ ابوالفتوح رازي ج3
202

تفسير آيه 45 سوره صافات (37):

نسخه مورخ 595:
« «يُطاف عَلَيهِم» ؛ بريشان مى گردانند كاسى و كاس آنگه گويند انا را كى درو خمر باشد چنانك مايده آنگه گويند خوان را كى برو طعام باشد. «مِنْ مَعينٍ» ؛ از خمرى پاكيزه و اين در وصف آب نيز استعمال كنند و اما اشتقاق او روا بود كى وزن او فعيل بود من المَعن و هو الما الشديد الجرى، آبى باشد كى نيك رود من امعن فى الامر اذا بالغ فيه وامعن فى الاكل، و روا بود كه وزن او مفعول بود من عان اذا راى بالعين يقال عانه فهو عاين وذاك معين كقولهم بايعه فهو بايع وذاك مبيع وعانه اذا ضربه بعينه وعين عان وعاينه اذا كان نظرها يضر المنظور اليه».
نسخه مورخ 556 (برگ 69 ـ ر): « «يُطاف عَلَيهِم» ؛ بر ايشان مى گردانند كاسى. و كاس آنكه گويند انا را كه درو خمر باشد چنانك مايده استعمال كنند. و اما اشتقاق او روا بود كه وزن فعيل بود من المَعْن وهو الماء الجارى آبى باشد كه نيك رود من امعن فى الامر اذا بالغ فيه وامعن فى الاكل. وروا بود كه وزن مفعول من عان اذ لم اى بالغين [كذا] يقال عانه فهو عاينٌ و ذاك مَعينٌ كقولهم. بايعه فهو بايع و ذاك مبيع، وعانه اذا ضربه بعينه، وعينٌ عاين وعاينة اذا كان نظره يضر المنظور اليه».
اميد است بتوانيم با استفاده از اين نسخه هاى ارزنده، در تعهد وظيفه سنگينى كه بر دوش گرفته ايم، قدمى پيش بگذاريم. از خواننده دل آگاه و همه پژوهشگران و كتابشناسان نيز به كرم توقع داريم كه اگر نشانى از سه مجلد ديگر اين نسخه عزيز در گوشه اى يافتند، به كرامت خويش ما را آگاه فرمايند. ان اللّه خبيرٌ بما تعملون.

  • نام منبع :
    شناخت نامه شيخ ابوالفتوح رازي ج3
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 150756
صفحه از 504
پرینت  ارسال به