اين مصنف بزرگ معلوم مى شود. و اميد است كه اجر جزيل و بركات اين فعل جميل از جانب رب جليل، چون ديگر اعمال حسنه همايونى شامل حال و نصيب ذات اقدس بى همال اين مهين سايه حق و بزرگ ستايش خلق گرديده و خيام دولت و اقبالش باطناب بقا و خلود پيوسته و مشدود ماناد، بحق القرآن العظيم و النبى الكريم و صلى اللّه على محمد و آله الطيبين الطاهرين.

1319 فى الجمله تغيير يافته و بالفعل دو پارچه سنگ مرمر غير محكوك در سر مقبره صاحب اين تفسير كبير نصب شده و از ميامن دولت مسرت اقتران به بركات سلطنت عدالت توأمان حضرت ظل اللهى، چند نفر از قاريان قرآن و خدام و روشنايى معين شده، در هر صبح و شام مشغول قرائت قرآن و دعا گويى دولت قاهره مى باشند. ابن حمزه در كتاب ايجاز المطالب فى ابراز المذاهب و در كتاب هادى الى النجاة من جميع المهلكات در هر دو كتاب مى گويد كه:
«در شهر رى بودم كه شيخ ابوالفتوح رازى صاحب تفسير به موجب وصيتش در جوار مرقد امامزاده واجب التعظيم حضرت عبدالعظيم الحسنى مدفون گشت. پس به نيت حج، متوجه مكه معظمه شدم. در وقت بر گشتن، گذارم به اصفهان افتاد.
در علنلان و بعضى ديگر از محلات آن شهر را ديدم به زيارت شيخ ابو الفتوح عجلى شافعى اصفهانى و حافظ ابو نعيم ـ كه پدر استاد او است و شيخ يوسف كه جدّ شيخ ابو نعيم است و شيخ علىّ ابن سهل و امثال ايشان كه سنى و از مشايخ صوفيه بوده اند ـ مى رفتند كه شيعه شهر رى و نواحى اش هزار يك به زيارت امامزاده عبد العظيم نمى رفتند و مولانا احمد اردبيلى در كتاب حديقة الشيعه كه منسوب به ايشان است، نقل كرده كه مرا گذار به اصفهان افتاد، ديدم مردم اين بلده شيخ ابوالفتوح عجلى شافعى اصفهانى را، شيخ ابوالفتوح رازى كرده بودند و به اين بهانه به عادت پدران خود، قبر آن سنى صوفى را زيارت مى كردند. پس، از اين بيان معلوم مى شود كه قبر شيخ ابوالفتوح همان است كه در مزار حضرت عبدالعظيم (عليه السلام والتكريم) است». انتهى
بالجمله، در اين مورد و مقام زياده بر اين بسط كلام در ترجمه حال اين شيخ جليل و قبيله وى و نقل اقوال ساير كتب رجال گنجايش ندارد و آنچه مسطور شد در جلالت مقام و رشاقت كلام وى و فضل اين تفسير كبير بر بسيارى از تفاسير، از اقوال علماى كبار و فضلاى نامدار كفايت مى كند و بر قارى شمه اى از شرف و بزرگوارى