(17)تفسير ابوالفتوح رازى (م 556ق) ^۱

عقيقى بخشايشى

مؤلّف عاليقدر آن، ابوالفتوح جمال الدّين حسين بن علىّ بن محمّد رازى خزاعى، از اولاد نافع بن بديل بن ورقاء، از اصحاب معروف رسول اكرم صلى الله عليه و آله ويكى از علماء و مفسّرين بزرگ شيعه در قرن ششم مى باشد. ابوالفتوح در رى زندگى كرده است. به علّت انتساب به رى، او را «رازى» مى گويند.
تفسير ابوالفتوح رازى، يكى از تفاسير مهم و مشهور شيعه در قرن ششم هجرى است. اين تفسير به نام روض الجنان به فارسى نگارش يافته و در بيست جزء است و از مهم ترين تفاسير شيعه محسوب مى گردد. مؤلّف بزرگوار در آغاز كتاب انگيزه تأليف را چنين مى نگارد:
«جمعى از دوستان و بزرگان، از اماثل اهل علم، اقتراح نمودند كه در اين باب بايد تأليف كردن؛ چه اصحاب ما را تفسيرى نيست. پس واجب ديدم اجابت درخواست ايشان را».

اساتيد رازى

اساتيد او عبارتند از: پدر و عموى بزرگ وى، قاضى ابو محمّد عبدالرّحمن بن احمد، و ابوالوفاء عبد الجبّار بن عبد اللّه بن على مقرء رازى، شاگرد شيخ ابو جعفر

سال چهارم، شماره 10 ص 976 ـ 979.
28. النّورى الطبرسى، الحاج ميرزا حسين: مستدرك الوسايل (شيخ حرّ عاملى)، چاپ سنگى، مكتبة الاسلاميه، تهران، ج 3 ص 325 و 365 و 487 و 489.
29. واعظ تهرانى ـ ملاباقر: جنة النّعيم فى احوال عبد العظيم، تهران 1296، ص 14 ـ 513 .
30. ياحقى، محمد جعفر: «دستنويسى نفيس از تفسير ابو الفتوح رازى» مشكوة، نشريه آستان قدس رضوى، شماره سوم، تابستان 1362 ص 160 ـ 187.
31. ياحقى، محمد جعفر: «طبرى و ابوالفتوح» مشكوة، نشرية آستان قدس رضوى، شماره 28 پاييز 1369، ص 16 ـ 25.