شنقشى، تفسير بر عشرى از قرآن مجيد، ترجمه قرآن رى، تاج التراجم شهفور اسفراينى و تفسير سورآبادى و در آغاز سده ششم هجرى تفسير كشف الاسرار و عدّة الابرار را، خوشبختانه در دست داريم كه همچون تفسيرهاى گرانقدر طبرى و ابوالفتوح از حوادث زمانه به سلامت رهيده وبه دست ما رسيده اند.
اين از بخت نيك فرجام زبان شيرين فارسى است كه در پناه كلام خدا و سخن وحى در طول هزار سال چنين ارزشى پيدا كند و از گزند روزگار مصون ماند وسخنان دلنشين قرآن و اسلام و آثار با ارزش ادب و عرفان ايرانى را به جهانيان انتقال دهد.
زندگى ابوالفتوح
امّا زندگى ابوالفتوح رازى و تفسير عظيم وى:
جمال الدين حسين بن على بن محمّد بن احمد خزاعى مؤلف تفسير رَوضُ الجِنان و رَوْحُ الجَنان از اولاد نافع بن بُدَيل ورقاء خزاعى از اصحاب معروف حضرت رسول صلى الله عليه و آله، است. اين خاندان همانند بسيارى ديگر از مسلمانان عرب نژاد به ايران مهاجرت كرده، در شهرهاى نيشابور و رى وديگر جاها اقامت گزيدند و بعدها، بر اثر طول اقامت در ايران وآميزش با ايرانيان به كلّى ايرانى و فارسى زبان شدند، امّا روشن نيست كه اجداد ابوالفتوح چه زمانى به ايران آمده اند. ظاهرا هجرت آنان به ايران در سده هاى يك و دو هجرى صورت گرفته. اين خانواده نخست در نيشابور مسكن گزيده و سپس به «رى» رفته اند و حسين در همان شهر متولّد شده و باليده است.
ابوالفتوح دو فرزند داشته است كه در شمار عالمان زمان خود بوده اند: صدر الدين على و ديگرى تاج الدين ابو جعفر محمد كه خود در نزد پدر تلمّذ كرده است.
نام عدّه اى از مشاهير خاندان مؤلّف كه همگى اهل فضل و دانش و از فقهاء و محدّثان شيعه اماميّه بوده اند در كتب رجال و تراجم ثبت است.