ما در اين جا، علاوه بر آن چه بدان اشارت رفت، تعداد ديگرى از واژه ها را نقل مى كنيم:
آدينه، آذين، ازار، استه/هسته، انبازگويان (مشركين) اندوهگن، انگيزيدن، با ديدار آمدن (ظاهر شدن)، بپساويدن، بُژهان، بُوستن، بيران/ويران، پاداشت، پراهن/پرهن/پيراهن، جربو/چربو/چربوا، چاهى/جايى، چرغ، چركن/چركين، خايه مرغ، درپوشيدن، درپيختن، رزيدن/رنگ كردن، زرخونهينده/زرخوسه، سُرُو/سُرُوى، سيوم/سوم، شبيازه، شكرفيدن، شوخگن، فسوس كردن، كُفُرّى، گزدم، ناورد دادن. ^۱
خوشبختانه مصحّحان دانشمند تفسير ابوالفتوح در طبع بنياد پژوهشها به همه ظرايف و نكات ارزشمند كتاب توجّه داشته و براى هر جلد در پايان كتاب «فهرستايى» ترتيب داده اند:
1. واژه ها، 2. فهرست برخى كلمه هاى مشكوك (از باب توجّه به سابقه تلفّظ كلمه در زمان مؤلف»، 3. فهرست اماكن، 4. فهرست احاديث و اقوال پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام، 7. فهرست امثال عربى، 8. فهرست امثال فارسى، 9. فهرست اشعار عربى 10. فهرست اشعار فارسى كه بر ارزش اين چاپ بسى افزوده و كار پژوهشگر متتبّع را آسان كرده است.
وقتى خواننده آگاه، چاپ اخير را با چاپهاى قبل مقايسه كند، بيشتر به اهميّت كار مصحّحان سختكوش دل آگاه پى خواهد برد.
اينكه به اختصار به چاپهاى قبلى تفسير ابوالفتوح اشاره اى مى كنيم:
نخستين بار ملك الشعراى صبورى به يارى ملا داوود ملا باشى و به فرمان شاهزاده محمدتقى ميرزا ركن الدوله به تصحيح تفسير ابوالفتوح مشغول شد، اما آن

اَژك: (در برهان قاطع: ازغ) شاخه درخت (در بيرجند به همين صورت هنوز به كار برده مى شود).
پايندان: ضامن.
پَرگست: هرگز (در ترجمه كلمه عربى كَلاّ كه در مقام ردع و زجر مى آيد).
رسيدن: به پايان آمدن (در متون كهن ديده مى شود): «و چون مهلت برسيد و وقت فراز آمد».
نمازگران: نمازگزاران
راستيگر: صادق
فريشتگان: فرشتگان
برآمدنگاه خورشيد: مطلع، مشرق.
فروشدنگاه خورشيد: مغرب
اسپيد: سپيد، سفيد
اشنيدن: شنيدن
اشتر: شتر
افراختن، افلاختن: افراشتن
اَوْگندن: افكندن
با سر چيزى شدن: به سر كارى رفتن
با سر گرفتن: دوباره انجام دادن
برآهختن/برآهيختن: كشيدن
پرستك/پرستوك: پرستو
واژه نامه هايى كه در هر بيست جلد كتاب آمده است، خواننده پژوهشگر را با لغات عربى، فارسى، گويش خاص ابوالفتوح كاملاً آشنا مى كند و مى تواند از آنها براى مقاصد خود سود جويد.