(1376ش) تفسير ابوالفتوح رازى چاپ بنياد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى در شمار كتب برگزيده پنجمين نمايشگاه قرآن كريم مورد تشويق و تحسين قرار گرفت و از مصحّحان و بنياد پژوهشها تجليل و تقدير به عمل آمد. امّا مبناى كار اين «گزينه» چنين است:
از سه چهار سال قبل خداوند منّان به اين بنده ناتوان توفيق عنايت فرمود كه با بامدادان پس از اداى دوگانه به درگاه يگانه، اين تفسير عظيم را از اول تا آخر در مطالعه گيرم و به فيض رابطه با كلام الهى نايل آيم. در ضمن مطالعه نكته ها، روايات، حكايات به ويژه آنچه مربوط به على بن ابيطالب عليه السلام و اهل البيت عليهم السلام را در دفترهايى يادداشت مى كردم. درباره «فصل بندى» مطالب به ناهمگونى آنها پى بردم، و تلخيص كلّى تفسير را نيز از توان خود بيش يافتم، به ناچار اين گزينه را به دو بخش تقسيم كردم:
بخش اول: در فضايل على عليه السلام و اهل بيت عليهم السلام.
در اين بخش گاه سخن از كرامات و معجزاتى است كه از اولياى حق و ائمه معصومين عليهم السلام بروز كرده است. «البته معجزه در نزد متكلمين، كارى خارق العاده و مقرون به دعوى نبوت و همراه با تحدّى است (دعوت كردن ديگران به آوردن نظير آن)؛ به طورى كه عجز ديگران (از افراد امت) از كردن نظير آن كار دلالت بر صدق دعوى نبوت مى كند و اين كار بايد دعوت كننده بر خير و صلاح باشد. اما كرامت عبارت است از كارهاى غير عادى و به اصطلاح خارق العاده كه از اولياى حق صادر مى شود و نشان صدق آنان است.
از شرايط امام معصوم عليه السلام قدرت اعجاز يعنى انجام دادن كردارهايى است خارق العاده به اذن خدا و اين امر از آن روست كه در پاره اى موارد براى پذيرش امام از سوى مردم، راهى جز معجزه باقى نمى ماند. بنابراين ظهور كرامت و معجزه از امام و اولياء اللّه كه در اين بخش و گاه در بخش دوم آمده است، لزوماً از شرايط ولىّ مطلق
