(19)درباره تصحيح ترجمه ابوالفتوح رازى اولين مترجم شيعى قرآن ۱
محمّد مهيار
اقبال نويسندگان و مترجمان زبردست و توانا در نيم قرن اخير به ترجمه قرآن مجيد و تحقيق و تفحّص درباره كلام وحى در ايران چشمگير و قابل توجه است، به حدّى كه از نظر كميّت و كيفيّت، به جرئت مى توان گفت كه با تمام هزار و چند صد ساله گذشته برابرى مى كند. دهها ترجمه موفق با نثرِ قوام يافته و انشاى فصيح، كم كم ما را به نوعى نثرِ متونِ مقدس در زبان فارسى راه مى نمايد كه بايد در كنار انواع گونه هاى نثرِ فارسى در كتابهاى سبك شناسى از آن ياد كنيم.
تلقّى نگارنده بر آن است كه ما نيازمند اين نوع نثر بوديم، كه همپاى گونه هاى نثرِ علمى، هنرى، ادبى، عاميانه و جز آن به خدمت گرفته شود. بنابراين بايد در ايجاد و استحكام آن قدمهايى برداريم. در واقع ما در راه ترجمه متون مقدس به پايان خط نرسيده ايم، بلكه هنوز در آغاز راه هستيم. نثر مقدس بايد در كنار ديگر گونه هاى نثر معاصر رشد و تكامل پيدا كند، و اين امر ميسّر نمى شود مگر با ارائه ترجمه هاى متعدد و گونه گون از قرآن مجيد و ديگر متون مذهبى مانند نهج البلاغه و صحيفه سجّاديه.
بارى، در كنار اين تلاش مقدس و علمى در حوزه قرآن پژوهى، لازم است كه به