سورآبادى يا ترجمه تفسير طبرى دانست و وى را ادامه دهنده تفسيرهاى قصّه گو شمرد. تفسير شيخ ابوالفتوح خصلتى واعظانه دارد و همچنين داراى جامعيّتى است كه با واعظانگى آن بى پيوند نيست. گاه نيز اندكك صِبْغَتى صوفيانه پذيرفته است. نثر اين تفسير از نمونه هاى ممتاز نثر مُرسَل فارسى، و داراى ويژگيهاى واژگانى و دستورى است كه سخت خوراى رويكرد زبانشناسان و اديبان مى باشد.
چاپ اقدم تفسير ابوالفتوح همان است كه در سالهاى 1323ق و 1313 ـ 1315ش منتشر گرديده است و پَسگفتارى پژوهشيانه به قلم علامه قزوينى دارد. دو چاپ كامل ديگر نيز پس از اين چاپ آراسته و منتشر گرديده: يكى به كوشش مرحوم آية اللّه شيخ مهدى الهى قمشه اى و ديگر به تصحيح و حواشى مرحوم علامه ميرزا ابوالحسن شعرانى.
دقيق ترين و محقّقانه ترين تصحيح موجود اين كتاب، همان است كه بنياد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى، تاكنون بيشترينه مجلّدات آن را منتشر نموده و باقى را آماده عرضه مى سازد. مصحّحان اين طبع ـ كه بنا بر سنّت و بخشبندى خودِ ابوالفتوح در بيست مجلّد ترتيب يافته است ـ آقايان دكتر محمّد جعفر ياحقّى و دكتر محمّد مهدى ناصح هستند.
منابع: روض الجنان و رَوح الجَنان فى تفسير القرآن، حسين بن على بن محمد بن احمد الخُزاعى النيشابورى، به كوشش و تصحيح دكتر محمدجعفر ياحقّى و دكتر محمد مهدى ناصح، ج 1 و مجلّدات ديگر، بنياد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى؛ تفسير روح الجنان و روح الجنان، جمال الدّين شيخ ابوالفتوح رازى، تصحيح و حواشى: حاج ميرزا ابوالحسن شعرانى، ج 1ـ12، كتابفروشى اسلاميّه؛ دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ج 6، مقاله «ابوالفتوح رازى». نيز ابوالفتوح رازى