در هامش اين نسخه، نام روايان حديثها آمده است و من آنها را در آغاز هر حديثى، پس از شماره آن ميان دو قلاب گذارده ام. از اين نامها، آنچه در نسخه عكسى خوانده نشده است، از الجامع الصغير سيوطى وضوء الشهاب عراقى (نسخه ملك) بهره بردم. در پيدا كردن نام چند راوى كه نسخه ها به من كمك نمى كرد و سيوطى هم آنها را نياورده بود، از راهنمايى دوست دانشمندم آقاى سيد عبدالعزيز طباطبايى بهره مند شدم و از ايشان بسى سپاسگزارم.

ـ ديم، آب ديم، ديمها.
ـ سراشكى، سرو، سرمايه كار.
ـ شادكامى، طلخ، كبى، كوشك، گزيدگان، گيتى.
مانندگى، مردم گرسنه، مرده تن، مسلمان (به ضم م و س كه در ترجمه نهايه هم آمده است)، مگس انگبين، منم كردن.
ـ نااميد، نااوميد، ناوميد، بنشته و نوشته، نفايه، نماز (به ضم نون كه در ترجمه نهايه هم چنين است) نوج، نيكو، نيكواديمى، نيكواگزاردن (با حرف الف در آخر مانند فعل جمع ماضى عربى)، و رنج.
ـ هارسيدن و هاكردن و هاگرفتن و هادادن و هابستن هاپذيرفتن، كه در ترجمه نهايه و تفسير ابوالفتوح رازى و در زمان طبرى مانند «هدائن، هاكردن، هاوسن، هگتن» آمده است، همگان، همگنان، هنيار، هوسنى.
نسخه اى كه در اين كتاب از روى آن به چاپ رسيده است و عكس برخى از صفحات آن را هم مى بينيم، در كتابخانه مدرسه غرب همدان، كه به همت حضرت آيه اللّه جناب آقاى آخوند ملاعلى همدانى تأسيس شده است، نگاهدارى مى شود. نگارنده سطور، دو سال پيش به همدان رفته بودم و استاد بزرگوار را زيارت كردم و به كتابخانه سركشى نمودم و اين نسخه را در آن جا ديدم و با اجازه حضرت ايشان عكسى از آن برداشتم. چون خوب در نيامد، دوباره به پايمردى دوست گرامى ام آقاى دكتر جواد مقصود، عكس ديگرى براى من تهيه شده است و از ايشان سپاسگزارم.
وصف اين نسخه در نشريه كتابخانه مركزى دانشگاه (ج 5، ص 353) آوردم. از استاد بزرگوار كه در اين سفر به شاگرد خود مهربانيها و نوازشها فرمودند، بسى سپاسگزارم.