بود و آنها را مانند حلقه هاى زنجير به هم پيوسته و پشت سر هم گردانيدم و اسناد آنها را نيز نقل نكردم و بر حسب تقارب الفاظ و تناسب معانى مبوّب ساختم تا سهل المأخذ و قريب التناول باشد. سپس دويست كلمه ديگر بر آن افزودم و ادعيه مروى از آن حضرت را هم در خاتمه كتاب آوردم و كتاب مستقلّى نيز درباره اسانيد اين روايات تأليف كردم تا هر كه طالب اسانيد باشد، به آن كتاب رجوع كند».
اين كتاب چاپ شده و در ميان خاصّه و عامّه معروف و مشهور است و گروهى از علماى اين دو فرقه به شرح آن پرداخته اند، از جمله علماى خاصه عالم بزرگوار سيد ضياءالدين فضل اللّه بن على بن عبيداللّه حسنى راوندى است كه شرحى بر آن نوشته و موسوم به ضوء الشهاب فى شرح الشهاب ساخته است و مجلسى رحمه الله در بحارالانوار از اين كتاب بسيار نقل كرده است؛ و از آن جمله است شيخ بزرگوار أفضل الدين حسن بن على بن احمد ماهابادى كه منتجب الدين در فهرست خود او را به عبارت «إنّه عَلَم فى الأدب فقيه» معرفى كرده و از جمله آثار او شرح شهاب را نيز نام برده است؛ و از آن جمله برهان الدين ابوالحارث محمد بن ابى الخير على بن ابى سليمان ظفر حمدانى است كه منتجب الدين در فهرست خود شرح شهاب را نيز ضمن ساير آثار او ياد كرده است؛ و از آن جمله قطب الدين سعيد بن هبه اللّه راوندى است كه منتجب الدين در فهرست در ترجمه او گفته كه: قطب راوندى شرحى بر شهاب الاخبار نوشته و آن را ضياء الشهاب فى شرح الشهاب ناميده است؛ و از آن جمله شيخ ابوالفتوح حسين بن على بن محمد خزاعى است كه منتجب الدين در فهرست در مقام ذكر آثار او گفته است: او را شرحى است بر شهاب الاخبار موسم به روح الاحباب و روح الالباب فى شرح الشهاب، و ابن شهر آشوب نيز در معالم العلماء اين كتاب را از آثار وى شمرده است و به جز اين پنج تن، افراد ديگرى نيز از علماى شيعه به شرح آن پرداخته اند؛ هر كه طالب تتبع است، خودش به مقام فحص برآيد.
